“<i></i><i></i>仗若<i></i>退<i></i>，凉州<i></i>八郡<i></i>军，<i></i><i></i><i></i>士气<i></i>振。<i></i><i></i>知晓，安并二州<i></i>先<i></i><i></i><i></i>候，<i></i><i></i>像条狗儿般，<i></i>敢越界<i></i>。”
“<i></i>主公，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>凉州王。八郡<i></i><i></i>军，并<i></i><i></i>听<i></i><i></i>。”司马修松<i></i><i></i>，沙狐<i></i><i></i><i></i>跳走。
“整<i></i>凉州，<i></i><i></i>七万<i></i>军，安并二州聚<i></i><i></i><i></i>，已经<i></i>十万<i></i>军，<i></i>且配予良马，步骑混旅，<i></i>攻<i></i>守。”
“<i></i><i></i><i></i><i></i>问题，<i></i>打<i></i>赢。蜀州<i></i>边，<i></i><i></i>清变局，暂<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。”董文平静<i></i>。
“主公<i></i><i></i><i></i>少<i></i>军？”
“五万足矣。”
司马修露<i></i>笑容，“<i></i><i></i><i></i>句话，主公藏拙二十三<i></i>，<i></i>朝<i></i><i></i>知。”
董文抬头，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>军师。
“军师，<i></i><i></i><i></i>等<i></i>。<i></i>七万凉州军，<i></i><i></i><i></i><i></i>跟<i></i><i></i>打江山，<i></i><i></i>退，士气<i></i><i></i>辱。”
“<i></i><i></i>服凉州王<i></i>。”
“<i></i><i></i>。”
司马修沉默<i></i><i></i>，“主公<i></i>明白，<i></i><i></i>步踏<i></i><i></i>，若<i></i>被<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>什<i></i>。”
“千古竹书，<i></i>胜利者<i></i>刻。”
“司马修，愿随吾主。”
董文点头，<i></i><i></i>表<i></i><i></i>继续<i></i>口，“<i></i><i></i><i></i><i></i>，五万凉州军<i></i>征，羌<i></i>恐<i></i><i></i>祸。”
“借<i></i>八千凉州军，羌<i></i>莫<i></i>敢<i></i>。”
“若<i></i>呢？”
司马修抬<i></i>头，目光灼灼，“<i></i>杀<i></i>玉门关，屠十<i></i>羌<i></i>部落，<i></i>儆效尤。”
董文满<i></i><i></i>立<i></i>身<i></i>，“军师，莫<i></i>再藏。<i></i>乱世，该轮<i></i><i></i><i></i><i></i>场。”
“愿随。”
“主公<i></i>路<i></i><i></i>，单骑<i></i><i></i>，恐<i></i>董光<i></i>门客，<i></i>迁怒<i></i><i></i>。”