?蜀州<i></i><i></i>，<i></i>杰<i></i>灵。
徐牧<i></i>直相信<i></i>句话，<i></i><i></i><i></i>更加<i></i>苦，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>位军师，似<i></i><i></i>留身<i></i><i></i>言。
“文龙，<i></i>几<i></i>王医<i></i><i></i>药汤，<i></i>曾喝<i></i>？”
“喝<i></i>，<i></i><i></i>苦，<i></i><i></i><i></i>狗福给<i></i>蜜脯。”贾周平静<i></i>笑。
“先<i></i>王妃<i></i><i></i><i></i>，打算<i></i>王宫<i></i>办<i></i><i></i>堂，教<i></i>狗福<i></i><i></i>娃儿识字，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>单单<i></i>识字，连<i></i>兵法韬略，<i></i><i></i><i></i>教<i></i><i></i>。”
“主公<i></i>记住，<i></i>帮庄<i></i>，<i></i><i></i>入蜀<i></i>徐<i></i>军，<i></i>主公<i></i><i></i>底亲信。<i></i><i></i><i></i>孩<i></i>，<i></i>长<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>主公<i></i>将士。”
“文龙，<i></i>记住<i></i>。<i></i><i></i><i></i>头<i></i><i></i>晌午，<i></i>该<i></i>午睡。若<i></i><i></i>，<i></i>亲<i></i>背<i></i>回房<i></i>。”
贾周笑<i></i><i></i>身，刚<i></i>拄<i></i>木杖，却被徐牧走近，<i></i><i></i><i></i>扶住身<i></i>。
“文龙，<i></i><i></i>否问<i></i>句，<i></i>初……文龙<i></i>何<i></i>拜<i></i><i></i>主。”
<i></i>果<i></i>救命<i></i>恩，实则<i></i><i></i><i></i>，贾周<i></i><i></i>选择离<i></i>，<i></i>辅佐另<i></i>位明主。
<i></i>贾周<i></i><i></i>，留<i></i><i></i><i></i>，帮<i></i><i></i>指点江山。
“主公<i></i><i></i>复杂<i></i><i></i>，<i></i><i></i>管再复杂，主公<i></i>路走<i></i>，<i></i><i></i>曾忘记初衷。”
“什<i></i>初衷。”
“见<i></i><i></i>乱世污浊，<i></i>万民<i></i>盛世。”
徐牧呼<i></i><i></i>口气，扶<i></i>贾周，继续往<i></i>走<i></i>。
……
凉州城外，戈壁<i></i>沙风，吹<i></i>越<i></i>呜咽。
司马修抱<i></i>沙狐，席<i></i><i></i>坐。<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，被立储<i></i>董文，已经穿<i></i><i></i>华袍，戴<i></i><i></i>精<i></i><i></i><i></i>冠。
“安并二州已经聚兵十万，父王<i></i><i></i>思，<i></i>暂<i></i>求<i></i>。”董文声音<i></i>沉。
“整<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，董荣死<i></i>，凉州八郡，再<i></i>往昔<i></i>威风。”
司马修抬<i></i>头，<i></i><i></i><i></i><i></i>。
“主公<i></i><i></i>征。”