?“主公，凉州军报。”
王宫<i></i>，徐牧贾周两<i></i>，抬头相视<i></i>眼，<i></i>各<i></i><i></i>眼睛<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>缕担忧。
搓<i></i>信卷，徐牧<i></i><i></i><i></i>几眼，眉头便皱<i></i><i></i><i></i>。<i></i>抬<i></i><i></i>，递<i></i><i></i>贾周<i></i><i></i>。
<i></i><i></i><i></i>，整座蜀州王宫，<i></i><i></i>丝难<i></i>言状<i></i>沉寂。
“半月内，凉州王<i></i><i></i>，几近死绝。”
“谁<i></i>益？”
“董文。”
贾周仰<i></i>头，眼神<i></i>满<i></i><i></i><i></i>思议。
“五万凉州骑<i></i>阴狼关，打<i></i>安并二州<i></i>十万联军，步步败退。<i></i>初<i></i><i></i>位<i></i>哭包王爷，转瞬<i></i>间，<i></i><i></i>枭雄般<i></i><i></i>物。”
“主公，<i></i><i></i><i></i>被蒙<i></i>。”
徐牧沉默<i></i>语。
<i></i><i></i><i></i>张哭<i></i>哀戚<i></i>脸，<i></i><i></i><i></i>便<i></i><i></i>舒服。
“<i></i>场乱世，每<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>每<i></i><i></i><i></i><i></i>段，主公<i></i>奇<i></i>，董文<i></i>蛰伏，赵青云<i></i>投机，诸<i></i><i></i>定边将，则<i></i>贪婪。”
“文龙，常四郎呢。”
贾周<i></i><i></i><i></i>，“渝州王<i></i><i></i><i></i>造反<i></i><i></i>，却偏偏<i></i><i></i><i></i><i></i>重义<i></i><i></i>。<i></i>若<i></i>性<i></i>狠<i></i><i></i>，<i></i>初<i></i>念<i></i><i></i>侯爷<i></i><i></i>谊，<i></i>清君侧<i></i><i></i>，早已经灭<i></i>袁<i></i>皇室，借机搅<i></i>风云<i></i>。”
“<i></i>，并<i></i><i></i><i></i>渝州王。”
贾周捧<i></i>茶盏，饮<i></i>两口。
“相反，董文<i></i>性<i></i>，具备<i></i><i></i>切乱世枭雄<i></i>条件。<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>狼<i></i>狗肺，<i></i>狠<i></i>辣。<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>达<i></i>目<i></i>，<i></i><i></i>隐忍二十余<i></i>，<i></i>朝强势<i></i>位。”
“<i></i><i></i>类，才<i></i><i></i><i></i>怕<i></i>。<i></i><i></i><i></i>，主公需<i></i><i></i><i></i>此<i></i>。”
贾周<i></i>分析，<i></i>谓<i></i>语<i></i>破。