?“老关附近<i></i><i></i>路，<i></i>断<i></i>吧？”城关<i></i>，常四郎<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>放<i></i>。
“<i></i>断<i></i>，路<i></i><i></i>堵死<i></i>。”
常四郎松<i></i>口气，似<i></i><i></i><i></i>言<i></i>语。
“<i></i>此，<i></i><i></i><i></i>帮<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。便算<i></i><i></i><i></i>，<i></i>请<i></i>喝花酒<i></i><i></i><i></i>。”
……
夜尽<i></i>明，风雪依<i></i>呼啸。
偌<i></i><i></i>长阳城<i></i>，<i></i><i></i>回回<i></i>，已经<i></i><i></i>少救<i></i>营<i></i>将士，<i></i>始收拢战死<i></i>尸体，齐齐堆<i></i>城外，泼<i></i>火油烧<i></i>。
袁陶<i></i>脸色，变<i></i><i></i><i></i>暗沉<i></i><i></i>。<i></i>举<i></i>头，沉默<i></i><i></i><i></i><i></i>门<i></i>方向。
“<i></i>夜厮杀，<i></i>军尚<i></i>休整。袁兄放<i></i>，<i></i><i></i>两<i></i><i></i>辰，便攻<i></i>皇宫。”李<i></i><i></i>声音凝<i></i>。
“吾弟呢。”
“<i></i><i></i><i></i>婿<i></i><i></i>城南，将官仓<i></i><i></i>粮食分给<i></i>百姓，听<i></i>长阳城外，<i></i><i></i>万<i></i>流民跪<i></i>官<i></i><i></i>，感激涕零。”
“<i></i>。”袁陶难<i></i>露<i></i>笑容，“<i></i>终归<i></i><i></i>做<i></i><i></i><i></i><i></i>。”
“另外，袁安<i></i><i></i><i></i>。”
长阳城南。
徐牧按户<i></i>粮，领<i></i>米粮<i></i>百姓，皆<i></i>痛哭<i></i>已，亦<i></i><i></i>少<i></i>跪拜<i></i><i></i>，冲<i></i>徐牧磕头。
“徐东<i></i>顾念<i></i><i></i>苍<i></i>！<i></i><i></i>做<i></i><i></i><i></i>皇帝。”
<i></i>知哪<i></i>喊<i></i><i></i>声，惊<i></i>徐牧脸色<i></i>怔。
<i></i>旁边<i></i>袁安，似<i></i>并未听见，脸<i></i>依旧<i></i><i></i>副云淡风轻。
“袁兄<i></i>累<i></i><i></i>夜，<i></i>若先回<i></i>休息<i></i>番。”徐牧平静笑<i></i>。
<i></i><i></i>登<i></i>龙椅，喊“陛<i></i>”略<i></i><i></i>妥。