?李府<i></i>亭<i></i><i></i>，任谁<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，马蹄湖<i></i><i></i><i></i>东<i></i>，居<i></i><i></i><i></i><i></i>戎马三十<i></i><i></i>老侯爷，相谈甚欢。
连李<i></i>婉<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，立<i></i><i></i>远处<i></i>花园<i></i>，<i></i><i></i>满脸欢喜。<i></i><i></i>老父便<i></i><i></i><i></i>，气<i></i>直跳脚，连<i></i>骂<i></i>八句“破落户狗夫”。
冷风拂<i></i>。
亭<i></i><i></i><i></i>二<i></i>，<i></i>缓缓放<i></i><i></i>酒碗。
李<i></i><i></i>舒服<i></i>打<i></i><i></i>酒嗝，声音重新变<i></i>凝沉。
“<i></i>东<i></i>，难<i></i>今<i></i>尽兴<i></i><i></i>回。”
“托老侯爷<i></i>福。”
徐牧声音平稳，<i></i>底却明白，接<i></i><i></i>，该谈正<i></i><i></i>。
“<i></i><i></i><i></i>入<i></i>李府，便算<i></i><i></i><i></i>。择<i></i><i></i><i></i>兵部<i></i>趟，表<i></i><i></i>定北营<i></i>裨将，单独掌<i></i>哨<i></i>马。”
“老侯爷，醉<i></i>否。”
李<i></i><i></i>微笑，“并未醉，<i></i><i></i><i></i>，<i></i>终归<i></i>李<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>哪<i></i><i></i><i></i>走，五万余<i></i>定北营，<i></i><i></i><i></i>交给<i></i>。”
“老侯爷约莫<i></i><i></i><i></i>醉<i></i>，应<i></i><i></i>知晓<i></i>，<i></i>徐牧<i></i>做李<i></i><i></i><i></i>门夫婿。”
李<i></i><i></i>微笑，“<i></i><i></i><i></i><i></i>何。”
“婉婉嫁<i></i>马蹄湖，<i></i>定<i></i><i></i><i></i><i></i>欢喜。莫非<i></i><i></i>，老侯爷<i></i><i></i><i></i>门<i></i>户<i></i><i></i><i></i><i></i>？”
李<i></i><i></i>摇头，“<i></i>东<i></i>，<i></i><i></i>知<i></i>，<i></i>李<i></i>三代单传。即便<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>李<i></i><i></i>本<i></i>，纳<i></i><i></i>门夫婿，绰绰<i></i>余。”
“老侯爷，<i></i><i></i>便<i></i>亮话吧。”
徐牧声音平静，仰<i></i><i></i>脸庞，并<i></i>任何急促。
“老侯爷<i></i><i></i>，并非<i></i><i></i>选<i></i>门夫婿，<i></i><i></i><i></i>选，<i></i><i></i><i></i>保护李<i></i><i></i><i></i>。”
“怎<i></i>。”李<i></i><i></i>露<i></i>淡淡笑容。