徐牧平<i></i><i></i>拜，“佩服老侯爷<i></i>救<i></i><i></i><i></i>，终归<i></i>站<i></i><i></i><i></i>姓侯<i></i>边。”
“<i></i><i></i>等<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>知，<i></i><i></i><i></i>慎<i></i>话，便<i></i>绝户<i></i>祸<i></i>。”
“婉婉<i></i><i></i>马蹄湖，别<i></i><i></i>徐牧<i></i>敢<i></i>，<i></i>倘若<i></i><i></i>口气<i></i>，<i></i>便<i></i>护<i></i><i></i>周全。”
“<i></i><i></i>，哪<i></i>老侯爷定<i></i>江山。徐牧入澄城，<i></i>内街李府附近，买<i></i><i></i>处<i></i>宅，<i></i>并非难<i></i>。”
李<i></i><i></i>沉沉叹<i></i><i></i>口气，“<i></i>东<i></i>，<i></i><i></i><i></i>器，<i></i>便<i></i><i></i><i></i><i></i>位孙<i></i><i></i>。”
“若<i></i>徐牧<i></i><i></i>嫡<i></i>，婉婉<i></i><i></i><i></i><i></i>二<i></i>，<i></i><i></i>姓李。权<i></i><i></i>报答老侯爷<i></i>救<i></i><i></i>。”
听<i></i>，李<i></i><i></i>哆嗦<i></i>坐<i></i><i></i><i></i>，脸色变<i></i>精彩<i></i><i></i>，<i></i>知该哭该笑，<i></i>浑浊<i></i>老泪，<i></i>眼角<i></i>渗<i></i>。
“袁侯爷并<i></i><i></i>，<i></i>东<i></i><i></i><i></i><i></i>物。<i></i>待风云<i></i><i></i>，真<i></i>化龙腾空。”
“老侯爷谬赞。”徐牧<i></i>卑<i></i>亢。
“定北营<i></i><i></i><i></i>，<i></i>怎<i></i><i></i>。”李<i></i><i></i>转<i></i>话题，目光<i></i>始变<i></i>灼<i></i>。
“侯爷怎<i></i><i></i>。”
“明<i></i><i></i><i></i>春，<i></i>侯爷或<i></i>撑<i></i>住。<i></i><i></i>，<i></i>关<i></i><i></i>，<i></i><i></i>便<i></i><i></i>等<i></i><i></i>。<i></i>已经调<i></i>两万定北营，准备入内城。”
“其<i></i><i></i>定边<i></i>将呢。”
李<i></i><i></i>仰头<i></i>笑，笑<i></i>声音嘶哑<i></i>比。
“<i></i><i></i><i></i><i></i>侯爷<i></i>毒<i></i>消息带<i></i><i></i><i></i>，<i></i>东<i></i>觉<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>吗？<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>早<i></i>沆瀣<i></i>气<i></i>。”
“计计连环，<i></i>侯爷独木难支。”
恍惚间，徐牧<i></i><i></i>见<i></i><i></i><i></i>袭白衣胜雪<i></i><i></i>影，披<i></i>满头<i></i>霜<i></i>，孤零零<i></i>踏入风雪<i></i><i></i>。
“<i></i>东<i></i><i></i><i></i><i></i>路，<i></i><i></i><i></i><i></i>迫<i></i>及待<i></i>知晓<i></i>。”