李府外<i></i>内街，<i></i><i></i><i></i>凝结<i></i>血痂，未<i></i>清扫干净，<i></i>朵朵血色<i></i>红梅，盛<i></i><i></i>铺雪<i></i>街路。
徐牧停<i></i>马，<i></i><i></i>皱住<i></i>眉头。<i></i><i></i><i></i>身<i></i>，二十余骑<i></i><i></i>影，<i></i>跟<i></i>停马，停<i></i><i></i>李府<i></i><i></i>。
唯<i></i>马车<i></i><i></i>李<i></i>碗，察觉<i></i><i></i><i></i><i></i>，顾<i></i><i></i>披<i></i>裘袍，便急匆匆<i></i>往<i></i>跑<i></i>。
“东<i></i>，应<i></i><i></i><i></i>杀<i></i><i></i>场。”卫丰凝<i></i>眼色，“至少死<i></i>百<i></i>。”
“<i></i>止。”
徐牧扬<i></i><i></i>，指向内街<i></i>尽头。约莫<i></i><i></i>十几<i></i>官差，<i></i>低头洗<i></i>街路。
<i></i>二<i></i>并<i></i><i></i>雪，<i></i><i></i>阳光冒头，晕<i></i><i></i>朵朵血色梅花，直直往<i></i>铺<i></i><i></i><i></i>。
“东<i></i>，哪<i></i>敢<i></i>定北侯？”
徐牧沉默<i></i>答。朝堂<i></i><i></i>争斗，<i></i><i></i>候，<i></i>越<i></i>凶残。<i></i>侯爷独木难支，<i></i>很庆幸，<i></i><i></i>回终归<i></i><i></i><i></i>助力。
“东<i></i>，怎<i></i><i></i>进李府？”
“李<i></i><i></i><i></i>未<i></i><i></i>相请，<i></i>便<i></i>进。”
“<i></i>东<i></i>……<i></i>明明<i></i>娶<i></i><i></i><i></i><i></i>姐，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>通。”
“<i></i><i></i><i></i><i></i>托<i></i>吗，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>理。”
徐牧<i></i>色平稳。
朝堂与反贼义军，<i></i>两头<i></i>掺<i></i>，<i></i>并非<i></i><i></i>，<i></i>真<i></i><i></i><i></i>外<i></i>。相反，两处<i></i><i></i>马，隐约<i></i>间，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>清<i></i><i></i>明<i></i>关系。
“东<i></i>，<i></i><i></i>走<i></i><i></i>。”
徐牧抬头，见<i></i>走<i></i>府邸<i></i>，<i></i><i></i><i></i>李硕墨，索性平静闭<i></i>眼。
“<i></i>便知<i></i>，<i></i>便知<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>名<i></i>经传<i></i><i></i>棍夫，<i></i><i></i>攀高枝<i></i>！”
“罢罢罢，<i></i>给<i></i><i></i>次机<i></i>，<i></i>便跪<i></i>李府<i></i>，爬入正堂，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>糊涂，便让<i></i>做<i></i><i></i>门<i></i>夫婿。”