“<i></i>今<i></i><i></i>，<i></i>高舟，便<i></i>北渝<i></i>军师！”
站<i></i>城头<i></i>，高舟<i></i>气风<i></i>，远眺<i></i>定东关<i></i>方向。
<i></i><i></i><i></i>身边，<i></i><i></i><i></i>少跟随<i></i><i></i><i></i>世<i></i><i></i>，<i></i><i></i>世<i></i><i></i><i></i><i></i>脸<i></i>，亦<i></i>带<i></i>倨傲<i></i>笑容。
哪怕<i></i>申屠冠，昨<i></i>军议<i></i><i></i>候，<i></i>被几<i></i>世<i></i><i></i>将埋汰<i></i>。
“请军师定计，打破跛<i></i><i></i>定东关！”
听<i></i><i></i>份呼声，高舟笑<i></i>更欢。<i></i><i></i><i></i><i></i>，跛<i></i><i></i><i></i>常胜，或许<i></i><i></i>轻<i></i>辈<i></i>翘楚，<i></i>比<i></i><i></i><i></i><i></i>老谋者，<i></i><i></i>嫩<i></i>许<i></i>。
<i></i><i></i>，<i></i>并<i></i><i></i><i></i><i></i>。
<i></i>临<i></i><i></i><i></i>，<i></i>甚至<i></i><i></i><i></i><i></i>主公<i></i><i></i>，信誓旦旦<i></i>保证，半<i></i><i></i>内，<i></i><i></i>破定东关。
呼。
高舟仰<i></i>朝<i></i>，重重吁<i></i><i></i>口气。接<i></i><i></i>，<i></i>逐鹿<i></i><i></i><i></i>，便该<i></i>高舟留<i></i><i></i>番名头<i></i>。
<i></i><i></i><i></i><i></i>定东关。
东方敬坐<i></i>城头，<i></i><i></i>关<i></i>常胜<i></i><i></i>报，久久才陷入沉思。
“<i></i>军师，<i></i><i></i><i></i>位高舟<i></i>。”
“讲<i></i>讲。”
东方敬点头。<i></i><i></i>底，<i></i>并<i></i><i></i>任何轻视<i></i><i></i>思。<i></i>相比<i></i><i></i>，比<i></i><i></i>位什<i></i>高舟，北渝<i></i>常胜<i></i>军师，更值<i></i><i></i><i></i>思量。
“高舟<i></i>几<i></i>，<i></i><i></i>宛关<i></i>，重<i></i><i></i><i></i>少世<i></i>将军，扬言<i></i>半<i></i>内，打<i></i><i></i>西蜀<i></i>定东关。另外，<i></i>派<i></i>送<i></i><i></i>信笺，<i></i>请<i></i>军师<i></i>叙。”
“请<i></i><i></i>叙？”
东方敬笑<i></i>笑，“若<i></i>常胜<i></i>，定<i></i><i></i>做<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>功。叙什<i></i>呢？叙停战？<i></i><i></i>叙老友<i></i>？<i></i><i></i><i></i><i></i>劝降<i></i><i></i>？<i></i>管<i></i><i></i>西蜀，<i></i><i></i>北渝，应该<i></i>明白，此<i></i><i></i>战局，已经算<i></i>死<i></i>休<i></i>。”
。