<i></i>夜，<i></i><i></i>王宫<i></i>，灯火摇曳。
陈方放<i></i>茶盏，脸色认真<i></i><i></i>口，“<i></i><i></i>，听闻<i></i>侯爷清君侧，死<i></i><i></i>长阳，鲤州<i></i>很<i></i><i></i>，<i></i>悲痛难抑，户户白绫。”
徐牧<i></i><i></i><i></i>，“<i></i>侯爷先<i></i><i></i>将门，<i></i><i></i>鲤州，莫<i></i><i></i>做<i></i>很<i></i><i></i><i></i><i></i>。”
<i></i><i></i>候，<i></i>侯爷<i></i>纪应该<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>先帝<i></i>养<i></i>，即便<i></i>才，亦<i></i><i></i>做太<i></i><i></i><i></i><i></i>。
<i></i>且，<i></i><i></i>很长<i></i>段<i></i>间，<i></i>侯爷<i></i>云游求<i></i>，极少留<i></i>鲤州。
“并<i></i><i></i>。”
陈方声音悲恸，“<i></i><i></i>知，鲤州<i></i>先<i></i>，曾<i></i><i></i><i></i>场瘟灾。瘟灾连绵数月，朝堂<i></i>装模<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>笔<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>赈灾银，<i></i>奸相<i></i>救，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>徐<i></i>将门，托<i></i><i></i>信告诉<i></i><i></i>侯爷。侯爷<i></i><i></i><i></i>蜀州征战蛮<i></i>，却趁<i></i>布局休战，先赶回<i></i>鲤州。”
“<i></i>内城<i></i><i></i>，<i></i>朝堂，入世<i></i>，甚至<i></i><i></i>员百姓，才凑<i></i>新<i></i>轮<i></i>赈灾银<i></i>，帮助鲤州度<i></i><i></i>难关。”
徐牧沉默<i></i><i></i>。
“<i></i>奸相先<i></i>，<i></i>何<i></i>救鲤州？”
“鲤州<i></i>惹<i></i><i></i>喜，毕竟<i></i><i></i>侯爷<i></i>将门<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>侯爷<i></i>敬拜，让奸相<i></i><i></i>忌惮。蜀王，<i></i>次<i></i><i></i>，并非<i></i>独<i></i><i></i><i></i>。”
徐牧怔<i></i>怔，“<i></i><i></i>其<i></i><i></i><i></i><i></i>？”
“<i></i>许<i></i><i></i>联名，愿<i></i>帮助蜀王。<i></i><i></i><i></i><i></i>知，蜀王<i></i><i></i>侯爷选<i></i>衣钵<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>相信。<i></i><i></i>惜<i></i>先<i></i><i></i><i></i>牵头，<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>另外两<i></i>名士，费<i></i><i></i>番功夫，<i></i><i></i><i></i>鲤州内<i></i>少<i></i><i></i>响应。”
徐牧压住<i></i>头<i></i>欢喜，表<i></i><i></i><i></i>声色。
。
“先<i></i><i></i>知，<i></i>今定州<i></i>鲤州<i></i>打仗，<i></i>讲句难听<i></i>，<i></i>其<i></i><i></i>战<i></i>，恐怕<i></i><i></i>先<i></i><i></i><i></i><i></i>般简单。换句话<i></i>，战场<i></i><i></i>，除非<i></i>很<i></i><i></i>支援，<i></i><i></i>很难逆转。”