<i></i>份关<i></i>塞北草原<i></i><i></i>报，并<i></i><i></i><i></i><i></i>久，<i></i><i></i>传<i></i><i></i>徐牧<i></i><i></i>。
徐牧静静<i></i><i></i>，眉头慢慢皱<i></i>。
外族<i></i>害，<i></i>向<i></i>记<i></i><i></i><i></i>。<i></i>曾<i></i>，<i></i><i></i>势<i></i><i></i>北狄，因<i></i>头铁硬磕<i></i>原，<i></i>至兵员骤减，被沙戎趁机<i></i>入。
将<i></i>报递<i></i>殷鹄<i></i><i></i>，徐牧沉默叹<i></i><i></i>口气。
待<i></i>完，殷鹄<i></i><i></i>皱眉。
“主公，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>妙。”
“<i></i><i></i><i></i>。先<i></i>米<i></i><i></i><i></i><i></i>，便<i></i>沙戎<i></i><i></i><i></i><i></i>梗。<i></i><i></i>儿，该重新提<i></i><i></i><i></i>。”
徐牧沉默<i></i><i></i>，<i></i><i></i>殷鹄。
“<i></i><i></i>知，东方<i></i>军师<i></i>定州，暂<i></i><i></i>法离<i></i>。<i></i>打算，让<i></i>亲<i></i><i></i><i></i>趟。<i></i><i></i>米<i></i>姚容，<i></i><i></i><i></i><i></i>任何法<i></i>，使其<i></i>范。哪怕喂毒<i></i>给解药，或者<i></i>亲朋<i></i>挟，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>管。<i></i><i></i>需记住，<i></i>管<i></i>何，<i></i><i></i><i></i><i></i>沙戎<i></i>确切<i></i><i></i>报，<i></i>及兵势<i></i>弱点。”
徐牧顿<i></i>顿，“<i></i><i></i>知，<i></i>任务很难。<i></i>除<i></i><i></i>军师外，六侠，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。”
殷鹄脸色<i></i>容，“主公放<i></i>，此<i></i><i></i>必完<i></i>任务。”
“<i></i><i></i><i></i><i></i>句话，若<i></i><i></i><i></i>吉，便先退回河州。若易容被<i></i><i></i><i></i>，先<i></i><i></i><i></i>刀厮杀。河州<i></i>将乐青，虽<i></i><i></i>北渝将军，<i></i>亦<i></i>明<i></i>理<i></i><i></i>。<i></i>带几<i></i>侠儿，记<i></i>，<i></i>定<i></i>保全<i></i><i></i>。”
殷鹄再度拱<i></i>。
“定<i></i>负主公<i></i>托！”
徐牧点点头。
实际<i></i>，<i></i><i></i><i></i>底<i></i><i></i><i></i>犹豫。<i></i><i></i>北渝<i></i>常老四，曾<i></i>至交老友，两<i></i><i></i><i></i>拒北狄，<i></i>算<i></i><i></i>场英雄。
。
<i></i><i></i>惜<i></i>原纷争，<i></i><i></i>今<i></i><i></i>局<i></i>。西蜀<i></i>北渝，将<i></i>决胜负。<i></i><i></i>，若<i></i>外族敢入关，西蜀<i></i>陈兵，<i></i><i></i>退五十<i></i>，<i></i>且<i></i><i></i>趁机攻入北渝。让常老四<i></i>舒舒服服<i></i>，先<i></i>外族赶走。