“主公，快讲啊。”
严唐急<i></i>。<i></i>徐牧打<i></i><i></i>少交<i></i>，<i></i>深知<i></i>位蜀王<i></i>脾气。
“三、三<i></i>月<i></i>，蜀王尚<i></i>西域，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，带<i></i>几<i></i>护卫，<i></i>城外赏景……便<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。”
“什<i></i><i></i>。”
“<i></i><i></i><i></i><i></i>男<i></i>，扮<i></i><i></i>客商，身<i></i>带<i></i>武功，姓名叫江重。<i></i>参拜<i></i><i></i>，<i></i><i></i>父王<i></i>遗将，<i></i>帮<i></i>夺回东莱三州。<i></i><i></i><i></i><i></i>信，父王<i></i>随<i></i><i></i>将<i></i><i></i>认<i></i>。”
“<i></i><i></i>呢？”
“<i></i><i></i>……<i></i>米<i></i>教再聚<i></i>兵势，<i></i><i></i>夺回东莱，迎<i></i>回<i></i>再登王位。<i></i>便稀<i></i>糊涂<i></i>信<i></i>，写<i></i>亲笔昭文，<i></i>按<i></i>王玺，让<i></i>暗、暗<i></i>联络东莱旧<i></i>，<i></i><i></i><i></i>名义，广招百姓入教。”
徐牧皱眉，“<i></i>叫江重<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>其<i></i><i></i>话，譬<i></i><i></i>党<i></i>类<i></i>。”
袁冲<i></i><i></i><i></i>，摇<i></i>头，“并<i></i><i></i>……”
“<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>信<i></i><i></i>话？”
徐牧<i></i>笑<i></i>摇头。连<i></i>旁<i></i>严唐，<i></i><i></i>露失望<i></i>色。
“蜀王啊，<i></i><i></i>……太<i></i>回东莱<i></i>！”
“<i></i><i></i><i></i>，明<i></i>便送<i></i>回<i></i>？”
徐牧冷笑。
<i></i>旁<i></i>严唐，<i></i>沉默<i></i>叹<i></i>气。<i></i>次<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>群<i></i>，极<i></i><i></i><i></i><i></i>被逐<i></i>西蜀<i></i>。
“<i></i><i></i><i></i><i></i>？譬<i></i><i></i>，<i></i><i></i>米<i></i>教<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>少<i></i>？”
徐牧沉<i></i>脸，让孙勋倒<i></i><i></i>盏茶，慢慢捧<i></i>喝入嘴<i></i>。