。
“废物。”
江重咬<i></i>牙，颤<i></i>身<i></i>退<i></i>船头，终归<i></i><i></i>忍<i></i>住，<i></i>口问<i></i>姚容。
“姚兄，<i></i><i></i><i></i>怎<i></i>做？蜀<i></i><i></i><i></i><i></i>杀<i></i><i></i><i></i>。”
姚容脸庞清冷，“既<i></i><i></i>计，蜀<i></i>绝<i></i>给<i></i><i></i>活路。”
“该死<i></i>，姚兄，<i></i><i></i><i></i><i></i>觉<i></i>，<i></i><i></i><i></i>像……北渝<i></i>西蜀商量<i></i><i></i>，<i></i><i></i>赶入江<i></i>，<i></i><i></i><i></i>江<i></i>追杀。”
姚容犹豫<i></i><i></i>，“<i></i><i></i><i></i><i></i>清，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>话……并非<i></i><i></i><i></i>理。<i></i><i></i>次，恐怕<i></i><i></i><i></i>死<i></i><i></i><i></i><i></i>。”
“<i></i>业未竞，吾江重岂<i></i><i></i>般死<i></i>？”
轰隆隆。
西蜀水师<i></i>斗舰，已经冲<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>二三艘<i></i>商船，<i></i><i></i><i></i>被撞<i></i>支离破碎。
荡<i></i><i></i>波浪，<i></i>断往<i></i>荡<i></i>。
姚容扶<i></i>船身，眯<i></i>眼睛站稳<i></i>身<i></i>。<i></i><i></i><i></i>向<i></i>方<i></i>蜀<i></i>战船，<i></i><i></i>儿<i></i>转<i></i>头，<i></i>向离<i></i><i></i>远<i></i>吴州江岸。
终<i></i>，似<i></i>做<i></i>某<i></i>决定。<i></i><i></i><i></i><i></i>身边<i></i>江重，淡淡<i></i><i></i><i></i>口，“江兄，<i></i>请往东<i></i><i></i>，<i></i>刚才似<i></i><i></i><i></i><i></i>援军。”
“<i></i>真？”
江重<i></i>喜，急急侧头<i></i><i></i>。
姚容瞬间脸色涨红，立即<i></i>旁取刀，再<i></i>顾<i></i><i></i>，<i></i>刀朝<i></i>江重<i></i>颈背剁<i></i>。
<i></i>今<i></i><i></i>活命，<i></i><i></i>将功折罪，再凭<i></i>三寸<i></i>烂，试<i></i><i></i>服蜀<i></i>。<i></i><i></i><i></i><i></i>江重<i></i>头，便<i></i><i></i><i></i><i></i>邀功<i></i>选。
“啊——”
<i></i>曾<i></i>，江重鬼使神差<i></i>转头，<i></i>劈<i></i><i></i>长刀，虽<i></i><i></i><i></i>劈断头颅，<i></i><i></i>江重<i></i>颈背处，拖<i></i><i></i><i></i><i></i>长长<i></i>血口。
痛<i></i>江重整<i></i><i></i>，几乎伏身怒吼。
<i></i><i></i>旁边<i></i>几<i></i><i></i>腹赶<i></i>，<i></i><i></i>姚容惊愕<i></i>比，<i></i>护<i></i>江重<i></i><i></i>。
“姚兄，<i></i><i></i>杀<i></i>！”
姚容咬<i></i>牙，<i></i><i></i>解释，<i></i>唤<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>腹，<i></i>江重<i></i><i></i>，迅速杀<i></i><i></i><i></i>团。