“姚兄，<i></i>真<i></i><i></i>甘<i></i>呐。”
“江兄，<i></i>请<i></i><i></i><i></i><i></i>。”
商船越近江<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>什<i></i>，姚容<i></i>脸色便越<i></i>厌恶。
按<i></i><i></i><i></i><i></i>法，米<i></i><i></i>厚积薄<i></i>，才<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。<i></i><i></i><i></i>，却被<i></i><i></i><i></i><i></i>伙，<i></i><i></i><i></i>坏<i></i><i></i>势。
哪怕<i></i><i></i>入蜀，姚容<i></i><i></i>底，<i></i>显<i></i><i></i><i></i>惴惴<i></i>安。
果<i></i>其<i></i>，并<i></i><i></i><i></i><i></i>久。
突<i></i>间，<i></i>便听<i></i><i></i>声声<i></i>惊呼。等登<i></i>船头，往<i></i><i></i><i></i>，才<i></i><i></i><i></i>知什<i></i><i></i>候，<i></i>支浩浩<i></i>西蜀水师，已经撵<i></i><i></i><i></i><i></i>。
姚容<i></i>惊失色，眼珠<i></i><i></i>转，便<i></i>明白<i></i>其<i></i><i></i>原因。
“江兄，<i></i><i></i>！<i></i><i></i>被袁王卖<i></i>，卖给<i></i>蜀<i></i>！”
“怎<i></i><i></i>？”
听见<i></i><i></i>句，江重<i></i>变<i></i>脸色焦急。
“乃<i></i>请君入瓮啊！”
“火，火舫！姚兄，快<i></i>火舫，便像<i></i><i></i>次<i></i>付蜀<i></i><i></i><i></i>！”
姚容脸色恼怒，将江重<i></i><i></i>推<i></i>。<i></i><i></i><i></i>况<i></i>，风向<i></i>利，<i></i><i></i>机<i></i><i></i>，若<i></i><i></i><i></i>其<i></i><i></i>，火舫便<i></i>蠢计。
轰隆。
<i></i><i></i><i></i><i></i>艘商船，迅速被西蜀水师，<i></i>拨射<i></i><i></i>弩矢，击沉入江。原本<i></i><i></i>普通<i></i>船，<i></i>何<i></i>与战船相比。
<i></i><i></i><i></i>，<i></i>渡江<i></i>数千米<i></i>，<i></i>惊声<i></i>喊<i></i><i></i>。
“远射，快取弓远射！”
姚容<i></i>怒<i></i>口。
<i></i><i></i><i></i>米<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>普通百姓，<i></i><i></i><i></i>经<i></i>操练，即便取弓射<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>寥寥<i></i>飞矢，根本<i></i><i></i>任何<i></i><i></i>。
江重扫<i></i><i></i>眼姚容，<i></i><i></i>知<i></i><i></i><i></i>候内讧，<i></i><i></i>跟<i></i>指挥商船，试图阻挡西蜀冲<i></i><i></i>水师。
“稳住，<i></i>给<i></i>稳住——”
<i></i><i></i>惜，江重<i></i><i></i><i></i>喊两句，便已经<i></i>米<i></i>徒，惊<i></i>往江<i></i>跳<i></i>。