“跪<i></i>！”
<i></i>军帐<i></i>，米朗怒<i></i><i></i>身，指<i></i>赵惇<i></i>喝。
赵惇<i></i>跪。
<i></i>旁，十几<i></i>胡<i></i>卫士，冷冷抽刀走<i></i>。
赵惇<i></i><i></i><i></i>跪。举<i></i>使臣<i></i>文书，即便满脸<i></i>血，依<i></i>稳立。
“<i></i>胆！<i></i><i></i>，<i></i><i></i>拖<i></i><i></i>斩<i></i>！”
米朗怒气冲冲，全<i></i><i></i>顾<i></i><i></i>三<i></i>王<i></i><i></i>场，便疯<i></i><i></i>般<i></i>令。
“<i></i>急。”
三<i></i>王<i></i><i></i><i></i>，锥犬<i></i><i></i>庾须王<i></i>，沉默<i></i><i></i><i></i>口。
“既<i></i><i></i><i></i><i></i>，便让<i></i><i></i><i></i><i></i>，若<i></i><i></i>狡诈<i></i>徒，再杀<i></i><i></i>迟。”
米朗脸色<i></i>变，<i></i><i></i>坚持，<i></i>约莫<i></i><i></i><i></i><i></i>什<i></i>，恨恨<i></i>走回<i></i>边，坐<i></i><i></i><i></i>。
四<i></i>联军，并<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>算。更确切<i></i><i></i>，四<i></i><i></i><i></i>，<i></i>禹<i></i><i></i>兵力<i></i><i></i>弱势。甚至<i></i><i></i>息<i></i><i></i><i></i>半，<i></i><i></i><i></i>万<i></i><i></i>。
“卫士架刀。”
<i></i>赵惇<i></i>两边，十几<i></i>胡<i></i>卫士，抽刀<i></i>鞘，死死盯<i></i>赵惇。
“几位<i></i>王，<i></i><i></i><i></i>西蜀<i></i><i></i>使公文。”
赵惇步步往<i></i>，将卷宗献<i></i>。米朗抢<i></i>，<i></i><i></i>几眼<i></i><i></i>，怒笑<i></i>撕碎。
“蜀使，<i></i><i></i><i></i>证据？”
“<i></i><i></i>，<i></i>敢<i></i>此，便<i></i><i></i><i></i>证据。证明三<i></i>老王，并非<i></i><i></i>西蜀刺杀，<i></i><i></i>另<i></i>其<i></i>。”
赵惇扫<i></i>两眼米朗，<i></i>怀<i></i>拿<i></i>另<i></i>份卷宗，直接递<i></i>米朗<i></i>方向。
待米朗打<i></i>，迅速<i></i><i></i><i></i>轮<i></i><i></i>。果<i></i>变<i></i>恼怒<i></i>比，将<i></i>份卷宗再次撕碎，狠狠<i></i>掷<i></i><i></i><i></i>。
<i></i><i></i>幕，让<i></i>军帐<i></i><i></i>另外三<i></i>王<i></i>，<i></i><i></i><i></i>皱<i></i><i></i>眉头。
“蠢货。”