“贾军师<i></i><i></i><i></i><i></i>，计者，分阴谋与阳谋。”
骑<i></i>马<i></i>，徐牧脸色凝沉。
蜀<i></i>属<i></i>外<i></i>，<i></i>管<i></i>殷鹄，<i></i><i></i><i></i>，<i></i>需<i></i>震慑<i></i>先，再慢慢收拢诸<i></i>，<i></i>功打通<i></i>原<i></i>西域<i></i>商<i></i>。
若<i></i><i></i>间富余，<i></i>留<i></i>西域<i></i>两<i></i>，循序渐进，或许<i></i><i></i><i></i><i></i>办法。<i></i><i></i><i></i>，南北<i></i>争<i></i>即，浪费<i></i>间，<i></i>味<i></i>坐等灭亡。
<i></i>且，<i></i><i></i>贾周<i></i>身<i></i>，让<i></i><i></i>直牵肠挂肚。
<i></i>宛<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>及流族<i></i><i></i>身<i></i>，让徐牧<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>今<i></i><i></i>况<i></i>，实则<i></i><i></i>另<i></i><i></i>办法。
扶持亲蜀<i></i>西域势力，稳住<i></i>西域<i></i>通商。肯定<i></i>弊，<i></i>利<i></i><i></i>弊。
“主公，赵军师<i></i><i></i>信，<i></i>派<i></i><i></i><i></i>战<i></i>使臣，<i></i>敌营<i></i>清真相。”
“让<i></i>免<i></i>。”
徐牧皱眉，“<i></i><i></i><i></i><i></i>机<i></i>，<i></i>位神<i></i><i></i><i></i>放弃<i></i>。<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>功。除非<i></i>，<i></i><i></i>找<i></i>确凿<i></i>证据。”
顿<i></i>顿，徐牧忽<i></i><i></i><i></i>什<i></i>。
“<i></i><i></i>宴雍，<i></i><i></i>鱼<i></i>——”
“禹<i></i>。据<i></i><i></i>位<i></i>王，<i></i>刺杀<i></i>活<i></i><i></i><i></i>。”
徐牧冷笑，“<i></i><i></i><i></i><i></i>神<i></i><i></i>伙<i></i>。<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>条神<i></i><i></i><i></i>狗。”
“主公，<i></i><i></i><i></i>——”
“派<i></i>告诉娜古丽，除<i></i>守军<i></i>外，余<i></i><i></i>士卒，<i></i><i></i>始整顿，准备跟随本王，救援<i></i>宛城！”
……
此<i></i><i></i><i></i>宛城<i></i>。
楼筑忧<i></i>忡忡。<i></i>才<i></i><i></i>久<i></i><i></i>间，<i></i>宛城<i></i>陷入<i></i>战<i></i>。<i></i><i></i>，<i></i>什<i></i>蜀<i></i>刺杀，<i></i><i></i><i></i>信<i></i>。<i></i><i></i>初<i></i>宛<i></i><i></i><i></i>况<i></i><i></i>。
。