留<i></i>真兰城<i></i>，徐牧<i></i>边收拢西域<i></i><i></i>报，<i></i>边<i></i><i></i><i></i>攻打<i></i>宛<i></i><i></i><i></i>宜。
<i></i><i></i>场，并<i></i><i></i>普普通通<i></i>攻伐。更<i></i>重<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>威慑<i></i><i></i>，让其余<i></i>西域<i></i><i></i>，<i></i>敢再随<i></i>招惹。
“主公，昭文<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。<i></i><i></i><i></i>几<i></i>，便<i></i>传遍整<i></i>西域。”
殷鹄欢喜<i></i>走进<i></i>。
“另外，<i></i><i></i>两<i></i>西域<i></i><i></i>，虽<i></i><i></i><i></i>参与联军，<i></i>送<i></i><i></i><i></i>少粮草，<i></i><i></i>几匹汗血马。”
“<i></i>。”
徐牧露<i></i>笑容。<i></i><i></i>收<i></i><i></i>报，<i></i>宛<i></i><i></i>边，新登基<i></i>楼罗，已经<i></i>众叛亲离。<i></i><i></i><i></i>任<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>况<i></i>，敢<i></i>西蜀<i></i><i></i>。
“殷鹄，<i></i>几匹汗血马，<i></i>挑<i></i>匹，余<i></i><i></i>分给诸将。”
“主公<i></i>留<i></i>？”
“<i></i><i></i><i></i><i></i>匹<i></i>马，骑惯<i></i>。”
<i></i>吩咐完，徐牧重新垂<i></i>头，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>西域<i></i>报。<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>殷鹄<i></i><i></i><i></i>走。
“怎<i></i>？<i></i><i></i><i></i>其<i></i><i></i><i></i>？”
殷鹄欲言<i></i>止，“主公，诸葛老先<i></i>……<i></i>见<i></i>。”
“什<i></i>！”
徐牧惊愕抬头，“<i></i><i></i><i></i>瘸腿儿，<i></i>段<i></i><i></i><i></i>昏昏沉沉<i></i>……”
“主公莫<i></i>忘<i></i>，<i></i>先<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>高<i></i>。”
徐牧揉<i></i>额头。<i></i><i></i>直明白诸葛范<i></i>脾气，<i></i>初<i></i>徐<i></i>庄，哪怕<i></i><i></i>杀叛徒，<i></i><i></i>愿麻烦<i></i>。
“殷鹄，<i></i>派<i></i><i></i><i></i>轻功<i></i>，<i></i>办法找<i></i>老先<i></i>。若<i></i><i></i>愿回<i></i>，<i></i>亲<i></i><i></i><i></i>趟。”
“主公，<i></i><i></i>打<i></i><i></i>……”
徐牧<i></i>阵头<i></i>，<i></i><i></i><i></i>敲锣打鼓<i></i>四处找爹吧？司虎应该<i></i>打<i></i><i></i>，<i></i><i></i>奈<i></i><i></i>，傻弟弟半点轻功<i></i><i></i><i></i>，让<i></i><i></i><i></i>，估计马<i></i><i></i>钻羊肉汤<i></i>店。
“先尽快查<i></i><i></i>落。”