<i></i>阳光<i></i>，<i></i><i></i>青<i></i>仰<i></i><i></i>脸，棕色<i></i>眼睛，<i></i><i></i>闪<i></i>异<i></i><i></i>光泽。
“老师，徐贼已经入西域<i></i>。”
乌帕垂<i></i>头，语气<i></i>满<i></i>沉重。
<i></i>乌帕<i></i>身边，<i></i><i></i><i></i><i></i>文士骑<i></i>马<i></i>，<i></i><i></i><i></i>闭目沉思。
“接<i></i><i></i>，<i></i>若<i></i>猜，徐贼肯定<i></i>攻打<i></i>宛<i></i>，立<i></i><i></i>番威风。该死，楼罗<i></i><i></i>废物，突袭<i></i><i></i>，便已经留<i></i><i></i><i></i>柄。<i></i><i></i>候，哪怕徐贼攻打<i></i>宛<i></i>，<i></i>其<i></i>西域<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>宛<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>咎由<i></i>取。”
乌帕显<i></i>恼怒<i></i>比，踢翻<i></i><i></i><i></i><i></i>水袋。
<i></i><i></i>惜，<i></i><i></i>老师<i></i><i></i>哑巴，并<i></i><i></i><i></i><i></i>商量。
<i></i><i></i>文士<i></i><i></i>马，犹豫<i></i>拔<i></i>长剑，<i></i>沙<i></i><i></i>写<i></i><i></i>字——诱。
“老师，<i></i><i></i><i></i>诱计吗？<i></i>徐贼<i></i>边，<i></i><i></i><i></i>轻易<i></i><i></i>。”
<i></i><i></i>文士<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>剑写<i></i>两<i></i><i></i>字。
栽赃。
乌帕顿<i></i>顿，脸<i></i><i></i>忽<i></i>露<i></i><i></i>笑容。
“老师放<i></i>，<i></i><i></i>次<i></i><i></i>定<i></i><i></i><i></i><i></i>，誓<i></i>将蜀<i></i>逼入死角！”
……
休息<i></i>夜<i></i><i></i>，身<i></i>骨<i></i>疲惫，<i></i>算<i></i>卸<i></i><i></i>许<i></i>。徐牧坐<i></i>主位<i></i>，饶<i></i>兴致<i></i><i></i><i></i><i></i>方。
<i></i>其<i></i>，<i></i>仅<i></i><i></i>殷鹄<i></i><i></i>蜀将，<i></i><i></i>诸<i></i>娜古丽<i></i><i></i><i></i>友邦<i></i>士，甚至，<i></i>坐<i></i>几<i></i>西域<i></i><i></i>王。
<i></i>几<i></i><i></i>王，便<i></i>殷鹄费<i></i><i></i>少<i></i>思，才拉拢<i></i><i></i>。