入<i></i>木棚，徐牧<i></i>刚坐<i></i>。旁边<i></i>司虎马毅等<i></i>，迅速带<i></i>亲卫，列<i></i><i></i><i></i>头。
<i></i>怕茶汤<i></i>毒，司虎<i></i>捧<i></i><i></i>舔<i></i>几口，被旁边<i></i>弓狗捶<i></i>几<i></i>，才急忙怏怏<i></i>罢。
坐<i></i><i></i>，徐牧并<i></i><i></i>立即<i></i>话。<i></i>抬<i></i>头，<i></i><i></i><i></i>左师仁，<i></i><i></i><i></i><i></i>旁边<i></i>凌苏。
“徐兄，别<i></i><i></i>恙啊。”
左师仁舔<i></i>脸色，急忙<i></i>口。
“<i></i><i></i>很<i></i>。”
徐牧摇<i></i>摇头。并<i></i><i></i><i></i>势<i></i>饶<i></i><i></i><i></i>思，<i></i><i></i><i></i>法，实则<i></i>东方敬<i></i><i></i>。东陵仁王<i></i>名头，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>东陵<i></i>百姓，却愿<i></i><i></i>其甘做肉军。
目光撇<i></i>左师仁，徐牧冷冷<i></i>向凌苏。
“<i></i>位便<i></i>隐麟吧。”
“正<i></i>，凌苏见<i></i>蜀王。”
凌苏脸色苍白<i></i>施礼。
“<i></i>与左盟主，再怎<i></i><i></i>，<i></i>曾<i></i><i></i>场<i></i>谊<i></i>。<i></i>坐<i></i>与<i></i><i></i>话，<i></i><i></i><i></i>异议。<i></i><i></i>凌苏，凭什<i></i>敢坐<i></i><i></i><i></i>。”
凌苏压住愤怒，<i></i><i></i>身<i></i>，退<i></i>左师仁<i></i>边。
<i></i>徐牧身边，<i></i>仅<i></i>东方敬，连<i></i>司虎马毅<i></i><i></i><i></i>，<i></i>露<i></i>解恨<i></i>神色。
“敢问蜀王，<i></i><i></i>粮王<i></i>势力，莫非占<i></i><i></i><i></i>席？”
<i></i>旁，凌苏<i></i><i></i><i></i><i></i>将，怒声反问。
“司虎，杀<i></i>。”
徐牧眼<i></i><i></i>抬。
闻声<i></i>司虎，直接抽<i></i>旁边亲卫<i></i>长刀，<i></i>刀将插嘴<i></i>凌苏<i></i>将，直接掷死倒<i></i>。