“<i></i>向<i></i><i></i>此。”
袁松眯<i></i>眯眼睛，仿佛猜<i></i><i></i>什<i></i>。
“<i></i><i></i>，<i></i>等先兵分两路，蜀王放<i></i>，<i></i><i></i><i></i>头<i></i><i></i>，<i></i>很快赶<i></i>。”
“甚<i></i>。”
……
带<i></i>四千余<i></i>骑营，奔<i></i><i></i>恪州南<i></i><i></i>官路<i></i>。沿途<i></i><i></i>，<i></i><i></i>少<i></i>暗营，或者<i></i>东陵<i></i>侦察营，敢<i></i>相挡<i></i>，<i></i>被骑阵冲散。
特别<i></i>打先锋<i></i>司虎，骑<i></i>高头<i></i>马，<i></i>披<i></i>厚甲，抡<i></i>斧头<i></i>模<i></i>，仿佛<i></i><i></i>狱<i></i><i></i>杀神。胆<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>惊<i></i>速速回避。
“牧哥儿，<i></i>狗福呢？”
<i></i>杀<i></i><i></i><i></i>阵，司虎才<i></i><i></i><i></i>什<i></i>，急忙<i></i>口<i></i>问。
“狗福<i></i>长弓，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>做。<i></i><i></i>轮，<i></i>先跟<i></i><i></i>。”
四千余<i></i><i></i>骑营，若<i></i><i></i><i></i>司虎跟<i></i>，徐牧<i></i>觉<i></i>，威力<i></i>码少<i></i>三<i></i>。<i></i><i></i><i></i>怪物弟弟，向<i></i><i></i>战场<i></i><i></i>杀器。
“牧哥儿，<i></i><i></i>挡路<i></i>！”
徐牧正<i></i><i></i>，冷<i></i>丁听见司虎<i></i>话，抬头<i></i><i></i>，<i></i>遭遇<i></i><i></i>队侦察营。徐牧明白，随<i></i><i></i>间推移，恐怕突袭<i></i><i></i><i></i>，已经<i></i>瞒<i></i>住<i></i>。
……
“<i></i>左师仁，此<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>夙愿，<i></i>便<i></i><i></i><i></i>太平，万民<i></i>乐。”
<i></i><i></i>马<i></i>左师仁，正笑<i></i>抬头，安抚<i></i><i></i><i></i>数千<i></i><i></i>难民。
<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>并未离<i></i>太近。
“<i></i>此，诸位便先<i></i><i></i>江岸等待，<i></i><i></i>江船，便<i></i>接诸位渡江，入东陵。”
左师仁<i></i><i></i><i></i>，今<i></i><i></i><i></i>话，确实<i></i><i></i><i></i><i></i>。再者，吴州叛乱<i></i><i></i><i></i>，<i></i>突<i></i>间萦绕<i></i><i></i><i></i>头。
“主公，<i></i>离<i></i><i></i>。”
亲卫统领沉步走<i></i>，提醒<i></i><i></i>八次。
左师仁皱<i></i>皱眉，<i></i><i></i><i></i>色，<i></i>知觉<i></i>，似<i></i>耗<i></i><i></i>段<i></i>间。<i></i><i></i>，<i></i><i></i>段<i></i>间<i></i>，<i></i><i></i>满<i></i><i></i>，至少，<i></i><i></i>逃难<i></i>百姓，真<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>救世主<i></i>般。