贾周坐镇<i></i><i></i>，东方敬坐镇沧州，连<i></i><i></i>半<i></i>谋士<i></i>殷鹄，<i></i><i></i><i></i>候<i></i><i></i><i></i>西域。
此<i></i><i></i>徐牧，才<i></i><i></i><i></i><i></i>，已经<i></i><i></i><i></i>相商。犹豫<i></i><i></i>，<i></i>让<i></i>狗福入<i></i>军帐。
<i></i>位<i></i>仅十四<i></i>少<i></i>郎，向<i></i>被贾周推崇<i></i>已。
“韩幸拜见主公。”
徐牧抬头，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>少<i></i>，终归<i></i><i></i><i></i>胡闹搅浑<i></i><i></i>屁孩<i></i>，<i></i>长<i></i><i></i><i></i>员<i></i>将军。
“<i></i>狗福，<i></i>若<i></i><i></i><i></i>，<i></i>险<i></i>忘<i></i><i></i><i></i>名儿。<i></i><i></i>名儿吧……<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。”
或<i></i><i></i><i></i>使<i></i>，注定<i></i><i></i>狗福<i></i><i></i>，<i></i>类拔萃<i></i><i></i>将<i></i><i></i>。
“狗福，坐吧。”
<i></i>狗福明显<i></i><i></i><i></i>习惯，听<i></i>徐牧<i></i>话，矫<i></i><i></i><i></i>，才跟<i></i>坐<i></i><i></i><i></i>。
“狗福，<i></i>近<i></i><i></i>况，<i></i><i></i>知晓<i></i>？”
“猜<i></i><i></i><i></i><i></i>，主公<i></i><i></i>，<i></i>寻找诱敌<i></i>城<i></i>机<i></i>。”
“<i></i>。”
徐牧笑<i></i><i></i>，“让<i></i><i></i><i></i>，便<i></i><i></i>听听<i></i><i></i>建议。狗福，<i></i><i></i><i></i>外<i></i>，<i></i>话直<i></i>即<i></i>。”
<i></i>狗福点点头，整理<i></i><i></i>番语言，才认真<i></i>口。
“主公<i></i>虑，便<i></i>陈水关<i></i>军师，<i></i>位<i></i>称<i></i>隐麟<i></i>谋士。老师<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>谋士<i></i>责，<i></i>非胜<i></i>谋进，败<i></i>谋退。故<i></i>，主公<i></i><i></i><i></i>功诱敌，唯<i></i><i></i>其<i></i><i></i>，才<i></i>打破僵局。”
徐牧点头，“<i></i>狗福，<i></i>继续<i></i><i></i>。”
<i></i>狗福顿<i></i>顿，“陈水关<i></i><i></i>位谋士，<i></i><i></i><i></i>等待良机，<i></i><i></i><i></i>城反剿。<i></i>今，主公刚<i></i>申屠将军<i></i>师，锐气尚<i></i>，<i></i>因此，<i></i>才<i></i><i></i>轻举妄<i></i>。”