常四郎忽<i></i>欢喜<i></i><i></i>，<i></i>顾矫<i></i>，握住<i></i>徐牧<i></i><i></i>。
。
“哪<i></i><i></i>打仗<i></i>，<i></i><i></i><i></i>活<i></i><i></i>话，便<i></i>先<i></i><i></i><i></i>，<i></i>定<i></i><i></i>走<i></i>。该死<i></i>，等回<i></i>长阳，该加<i></i>力气，让讨<i></i><i></i>几房<i></i>妾，<i></i><i></i><i></i>郎，与<i></i>结<i></i>亲<i></i>。咱哥儿俩，<i></i><i></i>亲<i></i>加亲。”
“托<i></i>吉言……”
常四郎<i></i>笑几声，转身往马车走。
“莫送<i></i>，早<i></i>回<i></i>，此番<i></i><i></i><i></i><i></i>趟，<i></i>已经很满足<i></i>。”
徐牧犹豫<i></i><i></i>，“常少爷，<i></i><i></i>真<i></i><i></i>？”
“<i></i><i></i>卵<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>半壁江山<i></i>十州王。”
转身<i></i>，常四郎摆<i></i>摆<i></i>，入<i></i>马车。
“<i></i>东<i></i>，给老<i></i><i></i>左师仁捶扁，占<i></i>江南，<i></i><i></i>？”
“甚<i></i>！”
徐牧仰头抱拳。
<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，常四郎<i></i>马车，<i></i>及千余<i></i><i></i>护卫，<i></i>始慢慢消失<i></i><i></i>路<i></i>方，直至再<i></i><i></i><i></i>见。
“文龙，<i></i><i></i>觉<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。”
“<i></i><i></i>觉<i></i>。”
贾周点点头，“渝州王活<i></i>太义气，<i></i><i></i><i></i><i></i>，应<i></i>活<i></i>庙堂，却偏偏，走<i></i><i></i><i></i><i></i>政权<i></i><i></i>，<i></i>知福祸。”
徐牧沉默<i></i>语，<i></i>怀<i></i>，拿<i></i><i></i>常四郎留<i></i><i></i>信，细细<i></i><i></i><i></i><i></i>，脸色变<i></i>愕<i></i><i></i>。
“文龙，<i></i><i></i><i></i><i></i>。”
贾周接<i></i>信，<i></i><i></i><i></i>番<i></i>，<i></i><i></i><i></i>神<i></i>凝重。
……
离<i></i><i></i><i></i><i></i>马车<i></i>，<i></i>车<i></i><i></i>常威，哭<i></i><i></i><i></i>孩<i></i>。
“少爷，<i></i>竟<i></i>亲<i></i><i></i>接<i></i>，<i></i>常威实<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。”
常四郎拾<i></i><i></i>枚点<i></i>，塞入常威嘴<i></i>，骂骂咧咧。
“老<i></i><i></i>顺<i></i><i></i>，<i></i>哭<i></i>卵！”
“少爷<i></i><i></i>思<i></i>？”