约莫<i></i>三四<i></i><i></i>，常四郎<i></i><i></i>逗留，带<i></i>养伤<i></i>常威，打算赶回内城。
蜀州虽<i></i><i></i>雪，<i></i>通往内城<i></i>路，却<i></i><i></i>路铺<i></i>霜雪。<i></i>此，徐牧特<i></i>送<i></i><i></i>件<i></i>氅<i></i><i></i>。
“怎<i></i><i></i><i></i>馊臭？”
常四郎嗅<i></i>两<i></i>，骂骂咧咧。
“<i></i><i></i>娘<i></i>爱穿<i></i>穿。”
“穿回<i></i>内城，<i></i>再扔罢，左右路<i></i><i></i><i></i><i></i>冷。”
徐牧直接<i></i>语，顿<i></i>顿转<i></i>头。
“徐桥。”
裹<i></i><i></i>条<i></i>糕<i></i>徐桥，搓<i></i>鼻<i></i>走<i></i><i></i><i></i>。
“<i></i><i></i>？”
常四郎怔<i></i>怔。
“<i></i>儿徐桥。”
“徐桥？<i></i>、<i></i>——”常四郎<i></i>容惊喜，“怎<i></i>，<i></i><i></i><i></i>蜀王<i></i><i></i>枝散叶<i></i>！”
“应<i></i><i></i><i></i>。徐桥<i></i>名，<i></i>纪念故<i></i><i></i>陈<i></i>桥。”
“<i></i>，<i></i>啊！<i></i>东<i></i>真<i></i><i></i>妙<i></i>。”
常四郎<i></i>笑几声，<i></i><i></i><i></i>，急急忙忙<i></i>怀<i></i>，将<i></i><i></i><i></i>银票，<i></i>股脑儿掏<i></i><i></i><i></i>。
“<i></i>徐桥，叔叔<i></i>次<i></i><i></i>紧，<i></i>给<i></i>带东西。<i></i>拿<i></i>银票，喜欢什<i></i><i></i><i></i><i></i>买。”
<i></i>叠银票，少<i></i><i></i><i></i><i></i>万两。
“徐桥，谢谢叔叔，别客气，<i></i>银票<i></i>抱走。”
徐牧笑<i></i>。
“谢谢叔叔。”
徐桥奶声奶气<i></i><i></i>口，果<i></i>极<i></i>聪明<i></i>，抱<i></i><i></i>怀<i></i><i></i>银票，飞快往<i></i><i></i>跑<i></i>。
“慢点，<i></i>慢点，太重<i></i>，司虎叔叔帮<i></i>拿。”
正<i></i>旁边<i></i>司虎，眼珠<i></i><i></i>转，急急跟<i></i>往<i></i>跑<i></i>。
“<i></i>东<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>。真<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>千古<i></i>二。”