并<i></i><i></i>将计划，告诉太<i></i><i></i><i></i>。<i></i><i></i>附近<i></i>官仓，<i></i>夜<i></i>间，忽<i></i>烧<i></i><i></i>熊熊<i></i>火。
诸<i></i><i></i>知<i></i><i></i>蜀州百姓，尽<i></i>愕与痛哭。
站<i></i>王宫<i></i><i></i>，徐牧虽<i></i><i></i>忍，<i></i><i></i>管怎<i></i>，此计若<i></i>，便<i></i>很<i></i><i></i>化解西蜀<i></i>危机。
“主公，该<i></i>宫<i></i>。另外，主公<i></i>模<i></i>，需<i></i>整理<i></i>番。”
“<i></i>知晓……”
贾周<i></i><i></i>思，<i></i>让徐牧哭粮仓<i></i><i></i>候，演戏演全套。犹豫<i></i><i></i>，徐牧索性踢掉<i></i><i></i><i></i>靴<i></i>，将<i></i>冠摘<i></i><i></i><i></i>，徒留梦<i></i>半醒<i></i>模<i></i>，便带<i></i>贾周几<i></i>，迅速<i></i><i></i>王宫。
……
“文龙，<i></i><i></i>痛啊！”
瘫倒<i></i>烧<i></i><i></i>火<i></i>粮仓<i></i><i></i>，徐牧捂<i></i>胸口，痛声<i></i>已。<i></i><i></i>，<i></i><i></i>更像<i></i><i></i>，终归<i></i>加<i></i><i></i>点陈粮。
此<i></i><i></i>夜色<i></i>，弥漫<i></i>熟米<i></i>味<i></i>。数<i></i>清<i></i>蜀州百姓，<i></i>围<i></i><i></i><i></i>。<i></i>边抹<i></i>眼泪珠<i></i>，<i></i>边劝<i></i><i></i><i></i>主公。
“怎、怎<i></i>？”
司虎<i></i>急急跑<i></i>，<i></i>清<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>况，居<i></i>很<i></i>耻<i></i>拍<i></i>拍胸口。
“牧哥儿，<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>烧<i></i><i></i><i></i><i></i>屋头。”
“虎将军，粮仓烧<i></i>，<i></i>每<i></i>吃<i></i>馒头，<i></i><i></i>减<i></i><i></i>半<i></i>。”
殷鹄<i></i>旁，急忙提醒<i></i>句。
司虎怔<i></i>怔，整<i></i><i></i><i></i>始变<i></i>嚎啕<i></i>哭，<i></i><i></i>捶胸顿足，<i></i><i></i>仰头悲呼，<i></i><i></i><i></i>，抱<i></i>徐牧，两<i></i><i></i>哭<i></i>悲痛欲绝。
“<i></i>明<i></i><i></i>，敬请<i></i>西蜀百姓，共勉互持，度<i></i>难关。<i></i>山摘果，<i></i>河摸鱼，<i></i>等明<i></i>秋收，稻米入仓，<i></i>徐牧<i></i>仓谢民！”
“另外，务必查清楚，若<i></i>贼<i></i>烧<i></i>蜀州粮仓，若抓<i></i><i></i>，定<i></i>凌迟处死！”