“入<i></i>交州，<i></i>便知<i></i>。”
“<i></i>入交州？<i></i><i></i>南海<i></i><i></i>伏杀<i></i>等<i></i>。”费夫怔<i></i>怔。
“其<i></i><i></i>诈。”
<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>路走<i></i><i></i>，见识<i></i>太<i></i><i></i>尔虞<i></i>诈。<i></i>管<i></i>司马修，或者苏妖<i></i>，<i></i>场场<i></i>布局，<i></i>已经<i></i>久病<i></i>医<i></i>。
“费将军，收拢兵力，<i></i>本营护防。”
<i></i><i></i>再废话，徐牧呼<i></i>口气，<i></i>始打<i></i>缰绳，让风将军循<i></i>入交州<i></i>官<i></i>，<i></i>路往<i></i>。
……
交州关内，<i></i>听见马秋<i></i>报，赵棣惊<i></i><i></i>脸惨白。
“<i></i><i></i><i></i>，海越<i></i>反水，<i></i>杀蜀王？”
“正<i></i>，<i></i>蜀王<i></i>边，<i></i>像<i></i>挡住<i></i>。”
“该死<i></i>，快<i></i><i></i>蜀王追回<i></i>……<i></i>，<i></i>亲<i></i><i></i>追，<i></i><i></i>备马！”赵棣急<i></i>跳脚，<i></i>断<i></i>口<i></i>喊。
“主公，蜀王已经往交州<i></i><i></i>……”
马秋<i></i><i></i><i></i>句，<i></i>仅<i></i>赵棣，连<i></i><i></i>场<i></i>几<i></i>州王，<i></i><i></i><i></i><i></i>相觑。<i></i>般<i></i>况<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，换<i></i>其<i></i><i></i><i></i>，早已经气<i></i>退走<i></i>。偏<i></i>位蜀王，<i></i>愿<i></i><i></i>身犯险，再入交州。
<i></i><i></i>间，赵棣<i></i>觉<i></i>胸膛<i></i>，<i></i>股难言<i></i><i></i>味。<i></i>份信任，让<i></i><i></i>头愧疚。
“盟主，<i></i>蜀王入交州<i></i><i></i>，<i></i>带<i></i>山越<i></i>。盟主莫<i></i>忘<i></i>，<i></i><i></i>山越<i></i>，<i></i><i></i>怀柔<i></i>海越<i></i>，<i></i><i></i><i></i>深仇<i></i>？”<i></i><i></i>，崔修<i></i>知什<i></i><i></i>候<i></i><i></i>，沉<i></i>脸<i></i>口。
赵棣摇头，<i></i><i></i>间掷<i></i><i></i>声。