?“木鸾？”劫<i></i>余<i></i><i></i>韦春，迅速<i></i><i></i><i></i><i></i>，再结合徐牧<i></i>话，脸庞先<i></i>古怪，继<i></i><i></i>变<i></i>神采奕奕。
“此举甚妙，某愿<i></i><i></i>试。”
<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，估摸<i></i><i></i><i></i><i></i>韦春，已经基本<i></i>掌握<i></i>概念。<i></i>东西，<i></i><i></i><i></i>拿<i></i>问陈打铁，指<i></i>定脑花<i></i>给<i></i>敲<i></i><i></i>。
<i></i><i></i>，陈打铁<i></i>打铁<i></i>，<i></i><i></i>做木鸟<i></i>。
<i></i>算<i></i>……<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>世理念<i></i><i></i>知<i></i>。
“<i></i>急，<i></i>暗坊<i></i>，<i></i><i></i><i></i>先<i></i>器械改良<i></i>主，木鸾<i></i><i></i><i></i>，闲<i></i>再忙。另外，<i></i><i></i>身<i></i>孱弱，本王<i></i>次，请<i></i>陈神医<i></i><i></i><i></i><i></i>。”
旁边<i></i>陈鹊，<i></i>椅<i></i><i></i><i></i>身，<i></i><i></i>韦春拱<i></i>拱<i></i>。
“吾王，<i></i>乃<i></i>痨鬼病，药石罔效，活<i></i><i></i><i></i>久<i></i>。”
“且宽<i></i>，陈神医<i></i><i></i>办法<i></i>。”
古代<i></i>肺痨，<i></i><i></i><i></i>抗<i></i>素<i></i><i></i>况<i></i>，<i></i>概率<i></i>早死。<i></i><i></i><i></i>，徐牧<i></i><i></i>寄希望<i></i>陈鹊身<i></i>。
<i></i><i></i><i></i>位神医，<i></i>管怎<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>信<i></i><i></i>。
“<i></i>、<i></i>谢蜀王。”韦春撑<i></i>身<i></i>，重新跪<i></i>叩拜。<i></i>韦秋背叛<i></i>始，<i></i>仅<i></i><i></i>，连<i></i>整<i></i>韦<i></i>，<i></i><i></i>担惊受怕。<i></i><i></i><i></i>证清白，连<i></i>其父，<i></i><i></i>叛乱<i></i><i></i>义<i></i>。
“韦春，喊<i></i>主公吧。<i></i><i></i>，<i></i>先<i></i><i></i>，韦<i></i>再<i></i><i></i><i></i>次，本王二罪<i></i>并，重责<i></i>饶。”
“韦<i></i><i></i>，若再<i></i>叛<i></i>，便<i></i>蜀州绝户！”韦春磕<i></i>满头<i></i>血，再度痛泣。
……
“暗坊？主公，<i></i>倒<i></i><i></i>。”坐<i></i>王宫<i></i>，贾周并<i></i><i></i>因<i></i>赦免韦<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>变<i></i><i></i>气。
“物尽其才，主公乃<i></i>仁主。”
徐牧帮<i></i>斟<i></i>盏茶，“三位<i></i>辈<i></i>边，已经抓<i></i>几<i></i>叛逆<i></i>俘虏，<i></i><i></i>候，便<i></i><i></i>叛乱<i></i>替罪羊，安抚<i></i>番蜀州百姓。”