?回<i></i>王宫，连袍<i></i><i></i><i></i>换，徐牧便往<i></i>院<i></i>偏房赶<i></i>。半途<i></i>犹豫<i></i><i></i>，急忙<i></i>提<i></i>两坛酒，练<i></i>练笑容，才缓<i></i>气继续往<i></i>走。
“爹，儿回<i></i><i></i>！”<i></i>走<i></i>偏房<i></i>，徐牧堆<i></i><i></i>练<i></i><i></i>笑容。
“儿<i></i>孝，迟回<i></i><i></i>，今<i></i><i></i>各位爹爹，<i></i>醉<i></i>休。”
“滚蛋！”诸葛瘸<i></i>屋<i></i>骂骂咧咧。
<i></i>终，<i></i><i></i>老秀才喊<i></i>“<i></i>儿李破山”，将门打<i></i>。
徐牧恬<i></i>笑脸，<i></i><i></i><i></i>往屋<i></i><i></i>迈入。<i></i><i></i><i></i>走几步，陈打铁<i></i>打环<i></i>刀，忽<i></i><i></i>劈<i></i><i></i><i></i>。
徐牧脸色<i></i>惊，抬头急<i></i>，才<i></i><i></i><i></i>刀<i></i>知何<i></i>，<i></i>被陈打铁收<i></i>回<i></i>。
屋<i></i><i></i>，襁褓<i></i><i></i>徐桥，约莫受<i></i>惊吓，<i></i>始“哇哇”<i></i><i></i>哭。
“酒喝<i></i><i></i>，<i></i>抽<i></i><i></i><i></i>。”陈打铁<i></i><i></i>表<i></i>。
“老铁，干脆劈<i></i>，反正<i></i><i></i>孙<i></i>，<i></i><i></i>捧<i></i>做<i></i>蜀王，<i></i>未尝<i></i><i></i>。<i></i>儿<i></i><i></i>器，居<i></i>连<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>住。<i></i><i></i><i></i><i></i>狗福猛<i></i><i></i>，老<i></i><i></i><i></i><i></i>黄泉<i></i>！”诸葛瘸依<i></i><i></i>骂骂咧咧。
徐牧明白，贾周先<i></i>布计围杀司马修，<i></i><i></i><i></i><i></i>诱饵……虽<i></i><i></i><i></i>惊<i></i>险，<i></i>终归被闹<i></i><i></i>波。
“爹，<i></i>抱抱<i></i>儿。”徐牧笑<i></i>伸<i></i>。
“<i></i>抱<i></i>卵，<i></i>跟<i></i>讲，<i></i><i></i>孙儿，<i></i><i></i><i></i>仨<i></i><i></i>教！”
“读书！”
“打铁！”
“做侠儿！”
徐牧<i></i>阵头<i></i>，<i></i><i></i>徐桥<i></i><i></i>儿郎，<i></i><i></i>谓寄予<i></i>厚望。按<i></i><i></i><i></i>设<i></i>，<i></i><i></i>若打<i></i>江山三十州，<i></i><i></i>徐桥<i></i><i></i>太<i></i>，甚至皇帝。