?折腾<i></i>数<i></i>，两千余<i></i><i></i>长伍，才算艰难<i></i>入<i></i>峪关。比<i></i>凉州<i></i>老雪<i></i>气，<i></i>近<i></i>蜀州<i></i><i></i>，虽<i></i>依<i></i>寒冷，<i></i>终归<i></i>霜雪渐少<i></i>。
陈忠调往庐城，守<i></i>峪关<i></i>，<i></i><i></i><i></i>徐将军<i></i>老裨将，领<i></i>两千<i></i>暂<i></i>镇守。
“险<i></i>忘<i></i>，告诉主公<i></i>件<i></i><i></i>。”贾周咳<i></i>声<i></i>口，“<i></i><i></i><i></i>边，<i></i>官述已经带<i></i><i></i>少<i></i><i></i><i></i>。先<i></i><i></i><i></i>及，<i></i><i></i>暂<i></i>安排<i></i>将官堂<i></i>边<i></i>。”
徐牧听<i></i>，<i></i>露<i></i><i></i>笑容。
<i></i>官述带<i></i><i></i>，<i></i><i></i>挑选<i></i><i></i>各式<i></i>才。<i></i><i></i><i></i>三十州<i></i><i></i>舵主，<i></i>算吃<i></i><i></i><i></i>红利。
“文龙，<i></i><i></i><i></i><i></i>。”
“主公<i></i>嫡<i></i>，<i></i><i></i>危难<i></i>秋，<i></i><i></i><i></i>，定<i></i><i></i><i></i>主公<i></i>般，<i></i><i></i><i></i>打仗<i></i><i></i>才。”
徐牧已经<i></i><i></i>听<i></i>清，<i></i><i></i><i></i>贾周<i></i><i></i>什<i></i>。归<i></i>似箭，<i></i><i></i><i></i>，早已经飞<i></i><i></i>王宫<i></i><i></i>院<i></i>。
……
“做侠儿！”
“读书！”
“打铁！”
三<i></i>老头儿，抱<i></i>暖袍踮<i></i>脚，<i></i>断往院<i></i><i></i>喊。
许久，<i></i>姜采薇<i></i>允许<i></i>，李<i></i>碗才鼓<i></i>脸，将襁褓抱<i></i><i></i><i></i>。
“哎哟喂，<i></i><i></i><i></i>孙<i></i>诶。”诸葛瘸老泪纵横，明明伸<i></i><i></i>，怕惊<i></i>孩<i></i><i></i><i></i>敢抢，<i></i><i></i>眼巴巴<i></i><i></i><i></i>李<i></i>碗。
“<i></i><i></i><i></i>辰，姑奶奶<i></i>接回<i></i>。”
“<i></i>婉姑娘，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>传<i></i>宝，两<i></i><i></i>辰<i></i>何？”诸葛瘸<i></i>怀<i></i>摸<i></i><i></i>枚玉佩，语气认真。
“<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>送<i></i>八回<i></i>，连<i></i>狗福<i></i><i></i>两<i></i>。”
诸葛瘸语气怏怏，<i></i><i></i>再<i></i>——
突<i></i>间，孙勋急急忙忙跑<i></i><i></i><i></i>。