“<i></i>，替<i></i>转告韦秋<i></i><i></i>逆<i></i>。<i></i>谋反，<i></i>拜凉狐<i></i>师，<i></i><i></i>害王妃幼主……<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>介老朽拦<i></i>住。<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，韦秋<i></i>名，<i></i>韦<i></i>族谱剔除。”
“<i></i>主<i></i><i></i>托<i></i><i></i>。”提刀<i></i><i></i>丁冷笑。放<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>敢<i></i><i></i><i></i>话<i></i>，<i></i><i></i>世<i></i>已经颠倒，<i></i><i></i><i></i>刀，便<i></i><i></i><i></i><i></i>底气。
韦程<i></i>笑<i></i><i></i>，转<i></i>身，<i></i><i></i>门<i></i><i></i>老幼妇孺。<i></i><i></i><i></i><i></i>丁青壮，<i></i>被韦秋带走<i></i>，<i></i>余满门<i></i>孤寡，<i></i>及<i></i><i></i>位体弱<i></i>病，尚<i></i>卧榻<i></i>长<i></i>。
“关门。”
“<i></i>讲<i></i>，韦府关门！谁<i></i><i></i>许<i></i><i></i>！<i></i>管听见什<i></i>，<i></i><i></i>许<i></i><i></i>！告诉夏儿，蜀州<i></i><i></i><i></i><i></i>，替<i></i>入、入王宫请罪。”
韦府两扇<i></i>门，<i></i>声声<i></i>哭泣<i></i>，慢慢关<i></i>。
韦程冷冷走<i></i>几步，立<i></i><i></i>两扇<i></i>门<i></i><i></i>，继<i></i>，<i></i><i></i>怀<i></i>掏<i></i><i></i><i></i><i></i>瓷瓶。
“告诉韦秋，若<i></i><i></i>胆，便<i></i><i></i><i></i>父<i></i>尸体<i></i>，践踏<i></i><i></i>！”
韦程咬牙，将瓷瓶<i></i><i></i>丸<i></i>，尽数灌入嘴<i></i>，冷<i></i>脸嚼碎，再冷<i></i>脸咽入喉头。
<i></i><i></i>久，便<i></i>鲜血<i></i>嘴角溢<i></i>，滴落<i></i><i></i><i></i>袍<i></i><i></i><i></i>。
“吾王，韦<i></i><i></i>曾叛……”
韦程<i></i>尸体，瘫<i></i><i></i>府邸<i></i>两扇<i></i>门<i></i><i></i>。
<i></i>丁<i></i><i></i>表<i></i>，啐<i></i>两口，带<i></i><i></i>转身离<i></i>。唯<i></i>府门<i></i><i></i>，响<i></i><i></i>漫<i></i><i></i>呜咽声音。
……