?“王参知，王参知！”
<i></i>间屋<i></i><i></i>，刚被唤醒<i></i>王咏，立即<i></i><i></i>摸刀，<i></i><i></i>冲<i></i><i></i>杀敌。
“王参知，勿<i></i>惊慌。”
“老夫五十<i></i>七，再杀<i></i><i></i>够本——”旁边<i></i><i></i><i></i>官差，急忙将<i></i><i></i>嘴捂住。<i></i>等王咏安静<i></i><i></i>，才慢慢松<i></i><i></i><i></i>。
王咏呼<i></i>口气。<i></i>位笔杆<i></i>麻溜<i></i>蜀州参知，终归<i></i>热血<i></i><i></i><i></i>。杀敌<i></i>热血，<i></i><i></i><i></i>胸膛<i></i>萦绕。
“<i></i>，怎<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>？”王咏<i></i>才环顾四周，<i></i><i></i>偌<i></i><i></i>屋<i></i><i></i>，除<i></i>余<i></i><i></i>三四十<i></i>官差外，<i></i>站<i></i><i></i><i></i>群<i></i>百姓。
“王参知，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>百姓。先<i></i><i></i><i></i>救王宫，被<i></i>拦住，<i></i><i></i>请<i></i><i></i><i></i>。<i></i>听<i></i>，<i></i>外头，<i></i><i></i>许<i></i><i></i>百姓，<i></i><i></i>聚<i></i><i></i><i></i>，入王宫<i></i>边，救王妃<i></i>幼主。”
“<i></i>，<i></i><i></i>！吾王<i></i>义，赢<i></i><i></i>民<i></i><i></i>向。<i></i>此<i></i>危险重重，<i></i>请诸位<i></i>清楚。”
<i></i>王宫入<i></i><i></i><i></i>，至少<i></i><i></i>数千<i></i>乱军。<i></i><i></i>乱军，并非<i></i><i></i>窦<i></i>余孽，<i></i><i></i>许<i></i>棍夫牢徒，<i></i>及骨<i></i><i></i>卑贱<i></i>脏<i></i>，<i></i><i></i>跟<i></i>趁火打劫。
“<i></i>真<i></i>跟<i></i>？”王咏脸色恭敬，并<i></i><i></i><i></i>文士<i></i><i></i>揖，<i></i><i></i><i></i><i></i>军礼，高高抱<i></i>双拳。
“蜀王降税，<i></i><i></i><i></i><i></i>才活<i></i><i></i><i></i>。<i></i>张<i></i>八虽<i></i><i></i><i></i>稻农，却<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>力气。”
“<i></i><i></i>铁坊<i></i>徒<i></i>，<i></i>仅<i></i>救王宫，<i></i><i></i>救陈打铁坊主！”
“胭脂货郎李三，江湖<i></i>称货儿侠。”
……
王咏听<i></i><i></i>喜，“<i></i><i></i>遭<i></i><i></i>祸，老夫虽五十<i></i>七，<i></i>愿<i></i>与诸位<i></i><i></i>汉，<i></i><i></i>杀退乱军，救<i></i>蜀州王宫！”
“王参知，<i></i><i></i>许<i></i><i></i>百姓，<i></i>正<i></i>赶<i></i><i></i>。”
“<i></i><i></i>少<i></i>？”