……
常威离蜀，已经<i></i>两三<i></i><i></i><i></i>间。虽<i></i><i></i><i></i>算老友，<i></i><i></i><i></i>东西，徐牧<i></i><i></i><i></i>让<i></i>知<i></i>。
并<i></i><i></i>选择峪关<i></i>方向，<i></i><i></i>次，护送贾周<i></i>队伍，走<i></i><i></i>白鹭郡<i></i>水路，再通<i></i>内城。
坐<i></i>马车<i></i>，贾周叹<i></i>口气，忽<i></i>伸<i></i><i></i>，<i></i><i></i>颤栗<i></i>握<i></i>握徐牧。
徐牧笑<i></i>声，<i></i>握住<i></i><i></i><i></i><i></i>军师，顺带<i></i>抬<i></i>，遮<i></i><i></i>张褥毯<i></i><i></i>。
“文龙莫急，<i></i><i></i>徐牧<i></i>，<i></i><i></i>敢收<i></i>。”
“若<i></i><i></i>公怜见，便让<i></i>贾文龙，再辅佐主公十<i></i>，定<i></i><i></i><i></i>三十州。”
“十<i></i><i></i>够，<i></i>百<i></i>吧。”
贾周哑<i></i>声音，欢笑<i></i><i></i>，笑<i></i>眼睛<i></i>泪。<i></i><i></i><i></i><i></i>，活<i></i>很值<i></i>，并非<i></i>名<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>位主公，信<i></i>护<i></i>，<i></i>数十<i></i><i></i>老友<i></i>般。
“此<i></i>入<i></i>内城，主公需<i></i><i></i><i></i><i></i>。<i></i>身染<i></i>疾，等治病<i></i><i></i>，约莫<i></i>分<i></i><i></i>身<i></i>。<i></i><i></i>世<i></i>门阀<i></i>谋士<i></i>将军，定<i></i><i></i><i></i>难。”
“渝州王固<i></i><i></i><i></i>义，<i></i><i></i><i></i><i></i>候，倚仗<i></i>法<i></i>责众<i></i><i></i>理，<i></i><i></i><i></i>先斩<i></i>奏<i></i>。”
“换句话<i></i>，主公<i></i><i></i><i></i>霸业<i></i>比，<i></i>渝州王<i></i><i></i>底，其实<i></i>差<i></i>分量。”
“<i></i>劝<i></i>住主公，便<i></i><i></i>敬告<i></i>。”
“文龙，<i></i><i></i>明白。”徐牧点头，伸<i></i>拉平<i></i>褥毯。
“文龙请安睡，<i></i><i></i>路，<i></i>徐牧护<i></i><i></i>。”
贾周点头，闭<i></i>浑浊且湿润<i></i>双目。
……
<i></i><i></i>城<i></i>，东方敬冷静<i></i>坐<i></i>王宫<i></i><i></i>石亭，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>七八<i></i>蜀州将军。
“韩将军，请立即<i></i>令，封锁整<i></i>蜀州。驿馆，邮师，<i></i><i></i>诸<i></i><i></i>鸽户，<i></i>请<i></i>驿馆附近，便<i></i><i></i><i></i>相商。另外，<i></i><i></i>伍<i></i>寻找<i></i>位，与主公身材模<i></i>相似<i></i><i></i>”
“周将军，劳烦<i></i>写<i></i>份昭文，通告州外，便<i></i>主公<i></i>亲<i></i><i></i>峪关，操练士卒。将<i></i><i></i>春<i></i><i></i>，<i></i>兵驰援凉州。”