“刚<i></i><i></i><i></i>消息，沧州<i></i>袁安，已经任命主公<i></i>蜀州王<i></i>。”
听<i></i>，徐牧脸色<i></i>怔。
“蜀州王？<i></i>吓傻<i></i>？”
“<i></i>猜<i></i>话，应<i></i><i></i>推恩<i></i>计。”贾周并<i></i>丝毫慌乱，“<i></i><i></i><i></i><i></i>久，蜀州<i></i>其<i></i>二王，<i></i>联<i></i>抵挡主公。逐<i></i>击破<i></i>计划，已经<i></i><i></i>。”
“<i></i><i></i>解<i></i>阳谋，<i></i><i></i><i></i>主公<i></i>机<i></i>。袁安背<i></i><i></i>高<i></i>，应该<i></i><i></i><i></i><i></i>。主公<i></i>入蜀南，<i></i>便<i></i><i></i><i></i>，留<i></i><i></i><i></i>，且帮<i></i>应付<i></i>。”
“<i></i>谢文龙。”
“<i></i><i></i>村妇再买<i></i>锦囊，<i></i><i></i><i></i><i></i>绣<i></i>。”贾周笑<i></i>笑，“索性直接留话，蜀南<i></i>山林，土<i></i>贫瘠，若遇<i></i>险，<i></i><i></i>法<i></i>，<i></i>借蛮兵驱虎吞狼。”
徐牧认真拱<i></i>。
<i></i><i></i>遇<i></i><i></i>贾周，<i></i><i></i>路<i></i>，已经<i></i>始越<i></i>越野。<i></i>非<i></i><i></i><i></i><i></i>东<i></i>，被<i></i>追<i></i>疲<i></i>奔命。
“<i></i>文龙，胜十万雄兵。”
贾周脸色欣慰，<i></i>带<i></i><i></i>激<i></i>，坐<i></i>楼台<i></i>风<i></i>，微微点头。
……
约莫<i></i>三四<i></i><i></i>。
<i></i>带<i></i>百<i></i><i></i>随<i></i>，跟<i></i>窦通留<i></i><i></i>十余<i></i><i></i>，<i></i>始往蜀南方向<i></i><i></i>路栈<i></i>，轻骑<i></i><i></i>。
<i></i>位被留<i></i><i></i>南王胞弟，哭<i></i>送<i></i><i></i>路，<i></i>交待<i></i><i></i><i></i>般，叮嘱<i></i>回蜀南<i></i>护卫，“让媳妇孩<i></i>放<i></i>”云云。
“徐将，<i></i>方<i></i>林<i></i>。”
徐牧抬<i></i>头，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>远，<i></i><i></i>片巍峨<i></i>山势。
实话<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>次真正入蜀。算<i></i><i></i><i></i>另<i></i>场<i></i><i></i>，即将翻阅<i></i><i></i>卷篇章。
“<i></i>、<i></i>怎<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>死<i></i>。”骑<i></i><i></i>匹高头<i></i>马，司虎鼓<i></i>眼睛，指<i></i>林<i></i><i></i>，许<i></i>半埋入土<i></i>尸骨。
“近<i></i><i></i>间，蛮<i></i>受<i></i>挑拨，<i></i>常入蜀南屠村。”随<i></i><i></i>护卫，<i></i>度哽咽<i></i>口。
“王爷<i></i><i></i>办法，蜀南贫瘠，养二万<i></i><i></i>军，已经穷尽全力。许<i></i>偏僻村落<i></i>法顾及，<i></i><i></i><i></i><i></i>二<i></i><i></i><i></i>间，便被蛮<i></i>屠<i></i>。”