?“<i></i><i></i><i></i>功<i></i>？”贾周坐<i></i>楼台<i></i>，嘴<i></i>露<i></i>笑容。
“<i></i>抵<i></i><i></i>熟<i></i>，<i></i>话办<i></i>，并<i></i>太<i></i>隔阂。”徐牧剥<i></i>花<i></i>，<i></i>语气欢喜。
<i></i><i></i>刘武……<i></i><i></i>，该叫南王窦通<i></i>。窦通献<i></i><i></i>卷宗，实则<i></i>蜀<i></i><i></i>各<i></i><i></i>势，溪河，山林，甚至<i></i>其<i></i>两<i></i>蜀王<i></i>古怪癖<i></i>。
<i></i>记载<i></i>清楚。
<i></i>份东西，<i></i><i></i><i></i><i></i>入蜀<i></i>，<i></i><i></i>柄利器。
“几<i></i><i></i>，<i></i>入蜀南<i></i>趟。”拍拍<i></i>，徐牧将花<i></i>壳<i></i>放<i></i>。
“主公，若<i></i>鸿门宴<i></i><i></i>何。”
“窦通<i></i>随<i></i><i></i>胞弟，留<i></i><i></i>白鹭郡。<i></i><i></i>思，约莫<i></i><i></i>做<i></i>质<i></i><i></i>。”
贾周沉默<i></i><i></i>点头。
“峪关险峻，主公<i></i>入蜀，确<i></i><i></i><i></i>办法，另寻<i></i>路。”
“问<i></i><i></i>，窦通<i></i><i></i>蜀南<i></i><i></i>，<i></i>走<i></i>暗通<i></i>栈<i></i>。摔<i></i>十余匹马，三<i></i>随身护卫。认真<i></i><i></i>，粮草辎重<i></i>话，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>法<i></i>入蜀。”
“若<i></i><i></i>马驮运，<i></i>仅危险，<i></i>且耗<i></i>太长。”
“主公言<i></i><i></i><i></i>，<i></i>军<i></i>入蜀<i></i>，<i></i><i></i><i></i>先取<i></i>峪关。”
“<i></i><i></i><i></i><i></i>思。”
徐牧<i></i>身，伸<i></i><i></i>懒腰。
“愿君南<i></i>，<i></i>至蜀苍。”
“峪关百<i></i>，襄水茫茫。”
……
“主公<i></i>唱蜀辞<i></i>。”贾周露<i></i>笑容。
“文龙，<i></i><i></i>终归<i></i>做<i></i>蜀<i></i>。”
“<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>。”