“<i></i>若等<i></i>便<i></i>辨马，做<i></i><i></i><i></i><i></i>，刘兄<i></i><i></i>早<i></i>回<i></i>。”
刘武沉沉立<i></i>。
“<i></i>东<i></i><i></i>急。”
“怕耽误刘兄<i></i><i></i>。”
“<i></i>耽误。”刘武微微闭眼，“<i></i>听<i></i>讲，<i></i>东<i></i><i></i><i></i>路，做<i></i><i></i>少<i></i><i></i><i></i>，助侯爷斩奸相，四万<i></i>拒北狄，<i></i><i></i><i></i>候，<i></i>将<i></i>贼陈长庆<i></i>二十万<i></i>军，<i></i><i></i>火烧<i></i>丢盔弃甲。”
“刘兄<i></i><i></i>什<i></i>。”
徐牧<i></i>急，让旁边<i></i>司虎，搬<i></i>两张椅<i></i>。
刘武并未坐<i></i>，苦涩<i></i>抬<i></i>头。
“<i></i>知晓，<i></i>东<i></i>已经怀疑<i></i><i></i>身份。”
徐牧点头，“若<i></i><i></i><i></i>转头回<i></i>，念<i></i><i></i>往<i></i>旧<i></i>，三百匹西南马，<i></i>给<i></i>三万两。”
“<i></i><i></i>贩马老友<i></i>路<i></i>。”刘武苦笑。
“确<i></i>，若<i></i><i></i><i></i>回<i></i>，<i></i><i></i>便<i></i>此处，<i></i>该讲<i></i>，<i></i>讲<i></i><i></i>。”徐牧语气<i></i>变。
“<i></i><i></i><i></i>知晓，<i></i><i></i>话<i></i><i></i><i></i>，便收<i></i>回<i></i>。刘兄<i></i>入白鹭郡寻<i></i>，<i></i>底<i></i>，<i></i>该<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>思。”
“<i></i>知<i></i><i></i>谁？”
“<i></i>知。”徐牧摇头。<i></i>管<i></i>谁，<i></i>隐约间觉<i></i>，若<i></i><i></i>功入蜀，<i></i><i></i><i></i>刘武，便<i></i><i></i><i></i><i></i>赐助力。
“蜀<i></i>十<i></i>郡，蜀西王四郡，蜀<i></i>王五郡，<i></i><i></i><i></i>蜀南王<i></i>占二郡。”刘武叹息。
蜀州十三郡，二郡<i></i>蜀外，让徐牧占<i></i>，余<i></i><i></i>十<i></i>郡，<i></i><i></i>蜀<i></i><i></i>带。