?“遥<i></i>公瑾<i></i><i></i>，<i></i>乔初嫁<i></i>，撸<i></i>灰飞烟灭。”
约莫<i></i>记<i></i><i></i><i></i><i></i>，念<i></i><i></i><i></i><i></i>候，左边<i></i>姜采薇颔首<i></i>听。唯<i></i>右边<i></i>李<i></i>碗，煞<i></i>风景。
“<i></i>乔嫁<i></i>？<i></i><i></i>叫公瑾<i></i>，撸<i></i>灰飞烟灭？”
“吃<i></i><i></i>瓜<i></i>儿。”徐牧顿<i></i><i></i>语。
<i></i><i></i>轮，二位夫<i></i><i></i>跟<i></i>辎重队<i></i><i></i><i></i><i></i>，临江危险，等<i></i>便<i></i>回返扶风城。<i></i><i></i>匆匆，权<i></i>缓解思念<i></i>。
“东<i></i>，运<i></i><i></i>木料，<i></i>派<i></i>堆<i></i>城南<i></i>官仓<i></i>。”陈盛俨<i></i>像<i></i>管<i></i>儿，远远便<i></i>始<i></i>喊。
<i></i><i></i>见盛哥儿空荡荡<i></i><i></i>条<i></i>袖，徐牧便觉<i></i><i></i><i></i><i></i>舒服。
“盛哥儿，吃碗热茶。”
“东<i></i>，扶风城尚<i></i>木料堆<i></i>，雨<i></i>路泞，<i></i>怕误<i></i><i></i>辰，<i></i>回再与东<i></i><i></i>饮。”
陈盛<i></i>目光，<i></i>向江<i></i><i></i>位置，终归<i></i><i></i>丝壮志未酬<i></i>沉默，<i></i>犹豫许久，鼓足<i></i>勇气<i></i>口。
“东<i></i>，哪<i></i>缺<i></i><i></i>儿，莫忘<i></i>，<i></i>陈盛尚<i></i>握刀。”
徐牧抱拳。
姜采薇<i></i>李<i></i>碗，二<i></i><i></i>撑<i></i><i></i>伞，挪<i></i>碎步，回望<i></i>徐牧几眼<i></i>，入<i></i>雨幕，随<i></i>车队<i></i>轱辘声，缓缓消失<i></i>视线。
收回目光，徐牧侧<i></i>另<i></i>边。
雨幕<i></i><i></i>空<i></i><i></i>，<i></i>文正临阵磨枪，操训<i></i>白鹭郡<i></i>，新募<i></i>二千余<i></i>。
<i></i><i></i><i></i>吃江水饭<i></i>船夫艄公，听<i></i><i></i>军饷<i></i><i></i>候，便<i></i>立即入伍充军。
“暮云州<i></i>敌军，将泛江<i></i><i></i>，烧<i></i><i></i>园，辱<i></i>妻儿，七尺<i></i>丈夫，若<i></i>敢提三尺刀器，保<i></i>卫<i></i>，岂非<i></i>猪狗<i></i>般。”
“举弓，射烂二百步外<i></i>草靶！”