“<i></i>东<i></i>，若<i></i>狄<i></i>退兵，河州<i></i>战，<i></i><i></i>少爷<i></i>该回<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>通报。”常威将<i></i><i></i><i></i>袋干粮，相赠给<i></i><i></i>老妪<i></i>，急急打<i></i>缰绳，便<i></i>往渝州<i></i>方向跑。
<i></i><i></i><i></i><i></i>走<i></i><i></i>远，便<i></i><i></i><i></i>支数千<i></i><i></i><i></i>军，正缓缓<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。
仅顿<i></i>顿，常威脸色狂喜。
“主<i></i>，主<i></i>！<i></i>活<i></i>回<i></i><i></i>，<i></i><i></i>常枪回<i></i><i></i>！”
骑<i></i>马<i></i><i></i>常四郎，抠<i></i>抠嘴巴，犹豫<i></i><i></i>巴掌扇<i></i><i></i><i></i>。
远<i></i><i></i>头<i></i>徐牧，<i></i>色急急<i></i>顿。
<i></i>巴掌赏<i></i>，完全<i></i>讲<i></i>理。直至常威<i></i>口<i></i>另<i></i>句话，彻底颠覆<i></i><i></i><i></i>认知。
“主<i></i>，右脸<i></i><i></i>打！”
打完，常四郎才甩<i></i>甩<i></i>腕，<i></i><i></i>马朝徐牧走<i></i>。
<i></i>常四郎<i></i><i></i>头，<i></i>跟<i></i><i></i>文<i></i>曹鸿两<i></i>。
徐牧犹豫<i></i>，<i></i><i></i><i></i>什<i></i>久别重逢<i></i>矫<i></i>话儿，却<i></i><i></i><i></i>口，常<i></i>爷便哭啼<i></i>骂<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>将<i></i>抱住。
“老<i></i><i></i><i></i><i></i>死<i></i><i></i>草原，<i></i>准备<i></i>忠义庙<i></i>，<i></i><i></i>陶陶<i></i>旁边，给<i></i><i></i><i></i><i></i>坟山。”
“老<i></i><i></i>死呢。”徐牧<i></i>语。
“便<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，死<i></i><i></i>少<i></i><i></i>，若<i></i><i></i><i></i>三十州，<i></i>剩<i></i>沽名钓誉<i></i><i></i>耻狗徒，岂非<i></i><i></i>趣<i></i>很。”
“<i></i><i></i>托<i></i>订<i></i>棺椁，楠木材<i></i>，<i></i><i></i>让<i></i>走<i></i>体<i></i><i></i><i></i>。”
“常少爷，<i></i><i></i><i></i>死……”
“<i></i><i></i><i></i><i></i>敢欺负<i></i><i></i>庄<i></i>，<i></i>定<i></i>见<i></i><i></i>杀<i></i><i></i>。该死，先<i></i><i></i>陶陶，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>老友已经<i></i><i></i><i></i>。”
“<i></i><i></i>死——”