李<i></i>婉顿<i></i><i></i>笑<i></i>哭。
直至外头<i></i><i></i><i></i>李府老妪，进屋<i></i>唤<i></i>几声，<i></i>才沉默<i></i><i></i><i></i>身，<i></i>声<i></i>响<i></i>走<i></i>正堂。
<i></i><i></i>祖父李<i></i><i></i>，父亲娘亲<i></i>坐<i></i>正堂<i></i>。正堂<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>位满身锦衣<i></i>公<i></i>哥。
“<i></i>暮诗<i></i><i></i><i></i>雪，与梅并<i></i>十分春。”
<i></i>位公<i></i>讨喜<i></i>诗句，顿<i></i><i></i>惹<i></i><i></i>满堂彩。
<i></i>李<i></i>婉<i></i>耳边，却<i></i>隐隐回荡<i></i>，<i></i>棍夫<i></i><i></i>二句，“冲<i></i>香阵透长阳，满城尽带黄金甲。”
“啊，婉婉姑娘。”
李<i></i>婉沉默<i></i>应<i></i>头，缓缓落<i></i>座，仿佛<i></i>受<i></i>冻，惹<i></i>满脸<i></i>霜雪。
“婉婉，今<i></i>即便<i></i>入寒，丰公<i></i>依<i></i><i></i>辞辛劳，入府与<i></i><i></i>见。”祖父李<i></i><i></i><i></i>声音。
“晓<i></i>。”
“<i></i>若<i></i><i></i>身，与丰公<i></i><i></i>花园走走，赏赏雪景。”
“正<i></i>，<i></i><i></i><i></i>几首雪景<i></i>诗句，念给婉婉姑娘听。”
“婉婉姑娘，<i></i><i></i><i></i>礼<i></i>。”
李府<i></i><i></i>花园，早<i></i>冬<i></i>将至<i></i><i></i>候，便早早栽<i></i>梅，经<i></i><i></i>仆<i></i><i></i>悉<i></i>剪裁，眼<i></i>正艳<i></i>斗奇。
踩<i></i>鹅卵石铺<i></i><i></i><i></i><i></i>，李<i></i>婉实则<i></i>听清，<i></i>位丰公<i></i>念<i></i>什<i></i>。
“婉婉姑娘，<i></i>替<i></i>插头钗。”
按照<i></i>纪<i></i>风俗，若<i></i>男<i></i>送<i></i>头钗，再帮<i></i>姑娘插<i></i>，便算定<i></i><i></i>。<i></i>等哪<i></i><i></i>算<i></i><i></i>辰八字，便立即<i></i>聘，八抬<i></i>轿娶<i></i>门。
李<i></i>婉冷冷将头钗打掉。