?离<i></i>渭城马蹄湖，约莫<i></i><i></i>二百<i></i><i></i><i></i>澄城。
风雪难<i></i>稍顿<i></i><i></i>，映衬<i></i>浅色<i></i>阳光，铺雪<i></i>街路<i></i>，<i></i>始逐渐变<i></i>湿漉。
<i></i>兴许<i></i><i></i>公难<i></i>长<i></i>眼，冯管富贵贫贱，沁寒入体<i></i>湿漉，终究<i></i>冷<i></i><i></i>每<i></i><i></i><i></i>身<i></i><i></i>。
富贵李府<i></i>，二三<i></i>仆匆匆<i></i>取<i></i>工具，<i></i><i></i>翼翼<i></i>扫<i></i>雪碎。其<i></i><i></i><i></i><i></i>仆，约莫<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，湿漉漉<i></i>雪水漫<i></i><i></i>，刚<i></i>漫<i></i><i></i>双精致<i></i>鹿皮裘履<i></i><i></i>，并未沾湿。
登<i></i>，穿<i></i>鹿皮裘履<i></i>贵公<i></i>，便恼怒<i></i>抬<i></i>腿，将跑<i></i>躬身<i></i><i></i>仆，<i></i>脚踢倒<i></i>雪<i></i><i></i>。
惊<i></i><i></i>旁<i></i>两<i></i><i></i>仆，匆忙躬身，莫<i></i>敢<i></i>。
“丰公<i></i>，莫<i></i>怒，今<i></i><i></i>入李府相熟<i></i>，切莫<i></i><i></i>。”贵公<i></i>旁，<i></i><i></i>艳丽老妇<i></i>声相劝。
“回头再杀<i></i><i></i><i></i><i></i>脏狗。”
重新理<i></i>理精<i></i><i></i>冬袍，贵公<i></i>才堆<i></i>儒雅<i></i>笑容，抱<i></i>礼盒，继<i></i>踏步入李府。
<i></i><i></i><i></i>身<i></i>，浑身湿漉<i></i><i></i><i></i>仆，吃痛<i></i>声音，才低低<i></i>响<i></i><i></i><i></i>。
……
偌<i></i><i></i>李府，南厢房<i></i><i></i>阁楼。
李<i></i>婉<i></i>两<i></i>丫鬟<i></i>操持<i></i>，梳<i></i><i></i>庄重<i></i>朝云髻，抹<i></i>浅浅<i></i>腮红，含<i></i>唇脂，连<i></i>身<i></i><i></i>襦裙，<i></i>换<i></i><i></i>满湖春<i></i><i></i>颜色。
“<i></i>姐今<i></i><i></i>坏<i></i>。”
李<i></i>婉<i></i><i></i>答话，铜镜<i></i><i></i>俊俏模<i></i>，<i></i>并未沉迷。忽<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>边关，<i></i>背<i></i>虎牌盾，浑身脏兮兮<i></i>，跟<i></i><i></i><i></i><i></i>棍夫讨命，喊打喊杀。
蓦<i></i>间，眼圈<i></i><i></i>红<i></i>。
“<i></i>姐，丰公<i></i>入府<i></i>。”
“听<i></i>丰公<i></i><i></i>父亲，<i></i>萧宰辅<i></i>底<i></i><i></i>红<i></i>。<i></i>姐<i></i><i></i>儿若<i></i><i></i><i></i>，插<i></i>头钗，便<i></i>辈<i></i><i></i>忧<i></i>。”