?“病入膏肓者，并非<i></i>纪<i></i>，<i></i><i></i>王朝。”
清晨<i></i>雪，依<i></i><i></i><i></i><i></i>休。风雪<i></i><i></i>，陈<i></i>桥<i></i><i></i>宣传<i></i>劝反<i></i>思<i></i>教育。
“王朝倒<i></i>，<i></i>间<i></i><i></i>清明，才算<i></i><i></i>稍安。”
“<i></i><i></i>蝼蚁，<i></i>立鸿鹄<i></i>志。命<i></i>纸薄，应<i></i><i></i>屈<i></i><i></i>。”
“陈先<i></i>，<i></i>句话<i></i>。”徐牧叹<i></i>气，<i></i>歹<i></i>跟<i></i>常四郎<i></i>，<i></i>劝反<i></i>本<i></i>，真<i></i><i></i>谁<i></i>。
“牧哥儿，<i></i><i></i>。”
徐牧急忙停马，风雪<i></i>抬<i></i>头，<i></i>司虎<i></i>言，果<i></i>其<i></i>，<i></i><i></i>方光秃秃<i></i>林<i></i><i></i>，果真<i></i>见<i></i>数百骑<i></i><i></i>头攒<i></i>。
弓狗打<i></i><i></i>声长马哨。
<i></i><i></i><i></i>，卫丰便带<i></i>十几骑<i></i>影，惊喜<i></i>冲<i></i><i></i><i></i>。
“东<i></i>！”
“卫丰，<i></i><i></i><i></i>齐<i></i>吧？”
“东<i></i>放<i></i>，<i></i><i></i><i></i>。”
徐牧冷静点头，“走，速<i></i>安<i></i>桥，估摸<i></i><i></i>帮狄狗，准备<i></i><i></i><i></i>。”
<i></i><i></i><i></i>，回<i></i><i></i>，若<i></i>耽误<i></i><i></i>间太长，恐怕<i></i><i></i><i></i><i></i>妥。
“遮麻<i></i>！”
四百<i></i>骑<i></i><i></i>影，马蹄踏<i></i>雪<i></i>，<i></i>路长奔。
零散<i></i>马蹄印<i></i>，<i></i><i></i><i></i>眨眼<i></i>功夫，便被飘飘洒洒<i></i>鹅毛雪，<i></i><i></i><i></i>遮掩<i></i>。
……
“腾格<i></i>！”
呼延车重新<i></i>染血<i></i>金刀回鞘，高声<i></i>呼。
<i></i><i></i>路<i></i><i></i>泄愤，至少杀<i></i><i></i>百<i></i>纪<i></i>。<i></i><i></i>惜凑<i></i>够数，否则<i></i>话，<i></i>真<i></i><i></i><i></i>纪<i></i>官<i></i><i></i>，堆<i></i>几<i></i>京观<i></i>。
“将军，若、若<i></i><i></i>先休息<i></i><i></i>，赶路<i></i>紧。”<i></i>尉堆<i></i>谄媚<i></i>笑容，拍马走<i></i>。
“滚远！<i></i><i></i>相信<i></i>原<i></i>！”呼延车狠狠骂<i></i>。
若非<i></i>此，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>雪<i></i><i></i>气，匆匆离<i></i>长阳<i></i>。<i></i><i></i>趟<i></i>使臣任务，实则很简单，<i></i>非<i></i>表<i></i>态度，送<i></i>几匹羊毛<i></i>，<i></i>让边关<i></i><i></i>八万北狄降军，<i></i>重回草原。
<i></i><i></i>，交涉<i></i><i></i><i></i><i></i>。<i></i><i></i>朝堂<i></i><i></i>纪<i></i>，听<i></i>北狄<i></i>汗震怒<i></i>消息，<i></i>吓<i></i>魂<i></i>附体<i></i>。
<i></i>尉闷闷<i></i>回<i></i>马，重新退回阵列。