“东<i></i>，<i></i>队官军<i></i><i></i><i></i>。”随<i></i><i></i>卫丰皱住眉头。
“司虎，若<i></i><i></i><i></i>敢挡车，直接<i></i>马鞭抽<i></i><i></i>。”
平<i></i><i></i><i></i>候，徐牧并<i></i><i></i>节外<i></i>枝，<i></i>眼<i></i><i></i><i></i>队官军，<i></i>实<i></i>让<i></i><i></i>怒。
约<i></i>几<i></i>眨眼，骑马<i></i>尉带<i></i>几<i></i>，叫嚣<i></i>抬刀<i></i><i></i>。<i></i><i></i><i></i>未伸<i></i>，便被司虎恼怒<i></i>扬<i></i>马鞭，重重<i></i>抽。
冻寒<i></i><i></i>气，再加<i></i>司虎<i></i>力<i></i>，<i></i><i></i>入肉三分<i></i>血疤，立即<i></i><i></i><i></i><i></i>尉脸<i></i>。
惊<i></i><i></i>边几<i></i>官军，惊恐<i></i><i></i>抽刀<i></i>砍。
徐牧<i></i>袖<i></i><i></i>摸<i></i><i></i>爵官牌，冷冷递<i></i><i></i><i></i>。
转瞬间，几<i></i>官军顿<i></i>原<i></i>，匆匆回<i></i>刀，许久<i></i>敢再<i></i>。
司虎激<i></i><i></i><i></i>扬<i></i>马鞭，挨<i></i>抽<i></i><i></i>轮，<i></i><i></i>声声<i></i>痛叫声<i></i>，才<i></i>慌<i></i>忙<i></i>催<i></i>马，继续往长阳<i></i><i></i>。
“卫丰，<i></i>派二<i></i>，<i></i>买<i></i>旧衣<i></i>吃食，送<i></i>苦命<i></i>。”
随<i></i><i></i><i></i>，共<i></i>七八骑，<i></i>听<i></i>徐牧<i></i>吩咐<i></i>，立即<i></i>两骑<i></i>马，夹<i></i>马腹，往<i></i>近<i></i>渭城奔袭。
徐牧沉默<i></i>回<i></i><i></i><i></i>，即便烤<i></i><i></i>炉，却依<i></i>觉<i></i>，<i></i>底<i></i><i></i>寒<i></i>，笼罩<i></i>全身。
约莫<i></i><i></i><i></i>，徐牧几<i></i>才入<i></i>长阳，并未<i></i><i></i>逗留，径直往<i></i>汪湖边<i></i>侯府走<i></i>。
“<i></i>东<i></i>。”府门<i></i>外，顾鹰<i></i>檐头掠<i></i>，声音沉沉。
“莫<i></i><i></i>侯爷病重<i></i>。”
“<i></i>几<i></i>吃<i></i><i></i>药汤，侯爷原本身<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>遇寒雪，<i></i><i></i><i></i>便加重<i></i>。”
徐牧<i></i>头<i></i>涩，跟<i></i>顾鹰身<i></i>，带<i></i>卫丰<i></i>司虎两<i></i>，往侯府深处走<i></i>。
<i></i>侯爷袁陶，似<i></i>算计<i></i><i></i>间，早早<i></i>便等<i></i>堂<i></i>。<i></i><i></i><i></i>身边，亦<i></i>另<i></i>位<i></i><i></i>刀削<i></i>老<i></i>，即便穿<i></i>儒袍，却依旧遮<i></i><i></i>满身<i></i>杀伐<i></i>气。