?踏踏踏。
二十余骑清冷<i></i><i></i>影，沿<i></i>纪江边<i></i><i></i>官<i></i>，急急奔袭。
“停马。”
“呼！”
徐牧骑<i></i>马<i></i>，冷<i></i>回<i></i>头，<i></i><i></i><i></i>方<i></i>景物，再往<i></i>二三<i></i>，<i></i><i></i>便算<i></i><i></i>内城。
离内城越远，官<i></i>便越<i></i>狼藉<i></i>堪。徐牧仅转头<i></i><i></i>几眼，便<i></i><i></i>至少六七具死尸，抛<i></i>路边。
<i></i>半死<i></i>活<i></i>逃难百姓，嚎啕<i></i><i></i>旁经<i></i>，<i></i>怜兮兮<i></i>扬<i></i><i></i>，伸向徐牧等<i></i>乞食。若放<i></i><i></i>往，<i></i><i></i>定<i></i><i></i>敢招惹强<i></i>，<i></i><i></i>般<i></i>岁月，<i></i>般<i></i>饥饿，已<i></i><i></i>顾<i></i><i></i><i></i>。
“陈盛，送<i></i>干粮。”
陈盛点点头，<i></i>马腹<i></i><i></i>包袱，取<i></i>十几<i></i>杂粮馒头，<i></i>未送<i></i><i></i>——
转瞬间，四周围尽<i></i>呼<i></i>抢<i></i><i></i>嚎啕，朝<i></i><i></i><i></i>扑<i></i>。
“东<i></i>，<i></i>太<i></i><i></i>。”
“<i></i>留二<i></i><i></i>，<i></i>送<i></i><i></i>。”徐牧声音<i></i>沉。
<i></i><i></i>干粮，<i></i><i></i><i></i>二十余<i></i>，<i></i>刀剑弓箭，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>办法，<i></i><i></i><i></i>难民，伤痕遍布，奄奄<i></i>息，连步<i></i><i></i>迈<i></i>稳<i></i>。
“东<i></i>，朝廷怎、怎<i></i><i></i>赈灾！”陈盛气<i></i>怒叫。
徐牧<i></i><i></i>答话，凝<i></i>脸色，让二十余骑<i></i>马收拾<i></i><i></i>番，继续往<i></i>赶路。
<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>头，难民堵<i></i><i></i><i></i><i></i>圈，<i></i>断疯抢<i></i>吃食。
往<i></i><i></i>赶<i></i><i></i>程，<i></i><i></i>纪江<i></i>流淌，<i></i>势越<i></i>荒芜，<i></i><i></i>林木，连棘草<i></i>被<i></i>拔光<i></i>。
<i></i>株扒<i></i>皮<i></i>老树，曝裂<i></i>树干<i></i>，<i></i>留<i></i>密密麻麻<i></i>牙印<i></i>。
“东<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>挖荸荠。”