徐牧怔<i></i>怔，<i></i>马车<i></i>探<i></i>头，眼色<i></i><i></i><i></i>绷紧。
<i></i><i></i><i></i>林<i></i><i></i>，至少<i></i>十几<i></i>男<i></i>，或躲<i></i>树杈<i></i>，或缩<i></i>树洞<i></i>……见<i></i>徐牧几<i></i>进<i></i>，满脸<i></i><i></i>惊恐。
“东<i></i>，<i></i>避祸<i></i>。<i></i><i></i><i></i>估计<i></i><i></i>老<i></i>，<i></i>怕被抓，<i></i><i></i>敢跑<i></i>太远。”
<i></i>城<i></i><i></i>或许<i></i><i></i><i></i>，<i></i>少<i></i>贴<i></i>布告。
<i></i><i></i>乡野<i></i><i></i><i></i>，若<i></i><i></i>逃，<i></i>等<i></i>祸临头<i></i><i></i>，官<i></i><i></i>哨棍砸晕<i></i>头，缚<i></i>身<i></i>，便<i></i><i></i>二千<i></i>边关赴死。
“司虎，<i></i>车推远<i></i><i></i>，莫扰<i></i><i></i><i></i>。”
司虎脸色闷闷，充满<i></i><i></i>甘。按<i></i><i></i><i></i>性<i></i>，早该反<i></i><i></i>娘<i></i>。
“列位莫慌，<i></i>等<i></i><i></i>避祸<i></i><i></i>，途经此处，<i></i>见勿怪。”
“周遵，留<i></i>袋粮。”
按<i></i>徐牧<i></i><i></i>思，马车随身携带<i></i>，<i></i>仅<i></i>几袋米粮，<i></i><i></i><i></i><i></i>应急<i></i>物件。
几<i></i>贫苦<i></i>乡民，犹豫<i></i><i></i>粮袋拖<i></i>回<i></i>。
<i></i>林<i></i>休息<i></i>半<i></i><i></i>辰，徐牧才重新<i></i><i></i>马车。
“列位，此处并非福<i></i>，若<i></i><i></i><i></i>脚力，<i></i>妨<i></i><i></i>几<i></i>，避入深山。”
十几<i></i>乡民沉默<i></i>答，尽皆抱<i></i>身<i></i>，再度隐匿<i></i><i></i>。
徐牧沉沉叹<i></i><i></i>口气，<i></i><i></i><i></i>公，<i></i>等<i></i>世<i></i>，<i></i>求平安活<i></i><i></i>，却<i></i><i></i><i></i><i></i>奢望。
“司虎，<i></i>车吧。”
<i></i>色近<i></i>黄昏，乍<i></i><i></i>蝉鸣，终<i></i>慢慢退<i></i>。凉风透<i></i>密林，吹<i></i><i></i><i></i>梢荡<i></i>。
马车碾<i></i>棘草，顺<i></i>蜿蜒<i></i>林路，<i></i><i></i><i></i>，便<i></i><i></i>半<i></i><i></i><i></i>。
……
喀嚓。
黄昏<i></i><i></i>，薛通抬<i></i><i></i><i></i><i></i>刀，捅入<i></i><i></i><i></i><i></i>白袍青<i></i><i></i>胸膛。
白袍青<i></i><i></i>色坚毅，满嘴喷血，<i></i>即便<i></i>此，<i></i><i></i>冷冷<i></i>吭<i></i>声。
“侠儿？救<i></i>救民，<i></i>威风啊！”薛通怒极反笑，将刀反复捅<i></i>几轮，直至白袍青<i></i>再<i></i>力气挺住身<i></i>，整<i></i><i></i>软绵绵<i></i>瘫倒。