<i></i>长阳皇宫<i></i>书房，<i></i><i></i>密信<i></i><i></i>，常胜惊<i></i><i></i>身，<i></i>慎将砚台打翻。今<i></i>收<i></i><i></i><i></i>报，<i></i>实<i></i><i></i>骇<i></i>听闻。
因<i></i>跛<i></i><i></i>关系，<i></i><i></i>目光<i></i>直留<i></i>壶州<i></i>边。甚至，<i></i><i></i>猜<i></i>跛<i></i><i></i>定州<i></i>目<i></i>。<i></i>今<i></i><i></i>，原<i></i><i></i><i></i>趁<i></i><i></i>雾，奇袭壶州。
“几万<i></i><i></i>蜀卒，<i></i>河北叛军<i></i>配合<i></i>，已经渡江<i></i>。”
常胜声音<i></i>冷，“偏偏申屠冠<i></i>敢派<i></i><i></i>军，担<i></i><i></i>跛<i></i>调虎离山<i></i>计，<i></i>奇袭<i></i>宛关。”
<i></i>旁<i></i>黄<i></i>舟，<i></i><i></i>皱眉，“<i></i>跛<i></i><i></i>胆<i></i><i></i><i></i>。若<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，先<i></i><i></i>休战协议，便算彻底撕毁<i></i>。”
“<i></i>跛<i></i>，<i></i>真<i></i>敢啊。”
常胜艰难缓<i></i><i></i>口气，<i></i>断苦思<i></i><i></i>策。
“军师放<i></i>，申屠将军<i></i><i></i><i></i>名将，肯定<i></i>问题<i></i>。主公<i></i><i></i>军<i></i>离<i></i><i></i>远，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>马<i></i>回援。”
黄<i></i>舟安慰<i></i>句。
“<i></i><i></i><i></i>妥。跛<i></i><i></i><i></i>段<i></i>素<i></i>领教，虽<i></i>申屠冠<i></i>做，<i></i><i></i><i></i>觉<i></i>，<i></i>迟早<i></i>落入跛<i></i><i></i>陷阱。若<i></i><i></i>此，<i></i>派另<i></i>支<i></i>军入壶州，与申屠冠互<i></i>犄角。”
“<i></i><i></i><i></i>舟，<i></i><i></i><i></i><i></i>选？”
常胜抬头。
“军师，赵<i></i><i></i>嫡<i></i>赵龙，<i></i><i></i><i></i>本<i></i><i></i><i></i>，<i></i>若让<i></i>带军<i></i><i></i>。”
“<i></i>赵龙，性<i></i>暴戾，<i></i>何<i></i>掌<i></i>军？”
“若<i></i><i></i>，吴<i></i><i></i><i></i>位族长，兵法韬略素<i></i>娴熟，<i></i>称<i></i>十<i></i>位名将。”