“北渝罗城将军周秋，誓死<i></i>降——”
即便被斩断<i></i>两翼，<i></i>阵眼<i></i><i></i>周秋，依<i></i><i></i>拼命顽抗。<i></i>蓦<i></i><i></i>怒吼，<i></i>疑让聚<i></i><i></i><i></i>北渝将士，<i></i><i></i>间士气暴涨。
“提刀，随<i></i>冲杀！<i></i>北渝黑甲军，乃<i></i><i></i>步战精锐！”
“吼！”
雨水<i></i><i></i>世界，早已经变<i></i>腥红<i></i>片。数<i></i>清<i></i>尸体，<i></i>断倒<i></i>积水<i></i><i></i>。
<i></i>猝<i></i>及防<i></i>夹击，<i></i><i></i>黄<i></i>充<i></i>透破绽，北渝<i></i>抵挡，随<i></i><i></i>间，已经越<i></i>越弱。
兽皮<i></i>具<i></i>，黄<i></i>充<i></i><i></i>双眸<i></i>，透<i></i>清冷<i></i>光泽。<i></i><i></i><i></i>见，哪怕<i></i><i></i>局势，誓死<i></i>退<i></i>北渝<i></i>，依<i></i>悍勇<i></i>比。
甚至<i></i>反戈<i></i>击，使西蜀<i></i>战损，几乎<i></i><i></i>四千<i></i>。
“嗝……”
周秋被按跪<i></i><i></i>，随<i></i>马毅<i></i>怒吼，将头颅<i></i><i></i><i></i>削飞。
“军师，敌方<i></i>将已死！”
“吼！”
周围<i></i>蜀卒，<i></i>及黄<i></i>营<i></i><i></i>马，尽皆高声欢呼。
“军师，<i></i>先<i></i>抓<i></i>降卒，已经问<i></i><i></i><i></i>。<i></i>方<i></i>远<i></i>洼<i></i>，蒋蒙便带<i></i><i></i><i></i>埋伏。<i></i><i></i>正<i></i>，<i></i>等<i></i><i></i>杀退<i></i>北渝<i></i>军，<i></i><i></i>安全回陵州<i></i>。”
马毅<i></i><i></i>番话，并非<i></i><i></i><i></i>理。
却<i></i><i></i><i></i>，黄<i></i>充沉默<i></i>摇<i></i>头。
“马将军，<i></i><i></i>打算撤退。<i></i>且，<i></i><i></i>继续北<i></i>。”
马毅怔<i></i>怔，“军师，<i></i><i></i>明明<i></i>埋伏。”
。