“禀报军师，蜀<i></i><i></i>城外建寨！”
今<i></i><i></i><i></i>宛关，被<i></i>声急促<i></i>军命，<i></i><i></i><i></i>刺破<i></i>宁静。
刚<i></i>任<i></i>羊倌荀平<i></i>，<i></i>听<i></i><i></i>报<i></i><i></i>，眉头急急皱住。<i></i>城关<i></i>，<i></i>费<i></i><i></i>少<i></i>思，收拾<i></i>高舟<i></i>烂摊<i></i>，重新鼓舞<i></i>番士气。
却<i></i>曾<i></i>，<i></i><i></i><i></i>几<i></i>呢，<i></i><i></i><i></i>定东关，<i></i>仅<i></i>徐蜀王亲至，<i></i><i></i>倒<i></i>，<i></i><i></i><i></i>城外建寨。
“<i></i><i></i>建寨。”
荀平<i></i>垂<i></i>目光，声音<i></i><i></i><i></i>冷。很显<i></i>，蜀<i></i><i></i>迫<i></i>带兵<i></i>城，捣毁修建<i></i>城寨。
<i></i><i></i><i></i>候若<i></i><i></i>城，便<i></i><i></i>场<i></i>计。随<i></i>高舟<i></i>愚蠢，<i></i><i></i><i></i><i></i>宛关，已经极其被<i></i>。
“莫理。”
久久，羊倌才沉声<i></i>口。<i></i>知晓，若<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>怕内城<i></i><i></i>老世<i></i><i></i>，肯定<i></i><i></i><i></i><i></i>满。
<i></i><i></i>办法，此<i></i><i></i>宜<i></i>城。
“加派巡逻<i></i><i></i><i></i>，城外建寨，<i></i>义并<i></i><i></i>。哪怕再退<i></i>步，<i></i><i></i>宛关<i></i><i></i><i></i>局势，<i></i><i></i><i></i>避免，休<i></i><i></i><i></i>蜀<i></i><i></i>计。”
听<i></i>羊倌<i></i>话，<i></i>旁<i></i>申屠冠，终<i></i>露<i></i>放<i></i><i></i>笑容。终归<i></i>似高舟<i></i><i></i>蠢货，<i></i>知硬<i></i>头皮蛮干。<i></i><i></i><i></i><i></i>宛关，<i></i><i></i>先<i></i>守势<i></i>主。
“申屠将军，<i></i><i></i><i></i>建议？”
荀平<i></i>转头。
<i></i>几<i></i><i></i><i></i>间，两<i></i>互相配合，才慢慢稳住<i></i>先<i></i><i></i>败势。
“<i></i>军师<i></i>言，此<i></i><i></i>宜<i></i>城。蜀<i></i>建寨，<i></i>非<i></i><i></i><i></i>幌<i></i>。城外<i></i>缓冲<i></i>，<i></i><i></i>寸，少<i></i>寸，<i></i>义并<i></i><i></i>。若<i></i>猜，诱敌<i></i><i></i><i></i>话，蜀<i></i><i></i>很快退<i></i>。”
。
申屠冠顿<i></i>顿，眉头<i></i>皱<i></i>，“<i></i>跛<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>计。<i></i>估摸<i></i>，<i></i><i></i><i></i>次，<i></i><i></i>将军师调走。使<i></i><i></i>宛关，三易军师，士气崩溃。”