“狗福，<i></i>直接<i></i>办法。”
文争武斗，<i></i><i></i>统<i></i><i></i>，<i></i>注<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>太<i></i><i></i>。若换<i></i><i></i><i></i>性<i></i>，放<i></i><i></i><i></i>，直接将<i></i>帮<i></i><i></i>狗屁儒<i></i>，直接驱逐<i></i>境<i></i>。<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>考虑<i></i>，<i></i>整<i></i>西蜀，乃至整<i></i><i></i><i></i><i></i>民<i></i>。
<i></i>常胜很<i></i>抓<i></i>机。
“<i></i>西蜀，亦<i></i>名儒。”
<i></i>狗福认真<i></i>。
徐牧怔<i></i>怔，“<i></i>何<i></i><i></i>知。”
“亦<i></i>主公<i></i>熟<i></i>，<i></i>位王参知王咏便<i></i>。”
徐牧<i></i>才记<i></i><i></i>，老王很长<i></i>段<i></i>间，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，担任祭<i></i>老儒<i></i>职。<i></i><i></i><i></i>，老王<i></i><i></i>西北，<i></i>回<i></i><i></i><i></i>需<i></i>段<i></i>间。
“<i></i>近兵祸很<i></i>，<i></i>管<i></i>北渝<i></i><i></i>西蜀，<i></i>将<i></i>战，终归<i></i>让百姓深受其害。<i></i><i></i><i></i>节骨眼<i></i>，主公切<i></i><i></i>掉<i></i>轻<i></i>，<i></i>免<i></i><i></i>北渝<i></i>军师<i></i>计谋。”
像<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>狗福认真叮嘱。
<i></i>模<i></i>，<i></i>几分贾周<i></i>神采<i></i>。
“<i></i>晓<i></i>，等<i></i>便写信，让王参知回<i></i><i></i><i></i>趟。”
“王参知，<i></i><i></i>亦<i></i>几<i></i>儒<i></i>，便<i></i><i></i>聚<i></i><i></i>，辩言输<i></i><i></i><i></i>妨，便<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>儒，礼遇<i></i>番<i></i>。”
徐牧<i></i><i></i><i></i>，目光变<i></i><i></i>沉。
“狗福，<i></i>知晓<i></i><i></i>性<i></i>。若<i></i>正正<i></i><i></i><i></i>入蜀辩言，<i></i>并<i></i>二话。<i></i>若<i></i>趁<i></i>机<i></i>，<i></i><i></i>祸乱西蜀。<i></i><i></i>管<i></i>什<i></i><i></i>儒，<i></i>定<i></i><i></i>杀<i></i>。”
<i></i>狗福笑<i></i>笑，“<i></i>帮<i></i><i></i><i></i>，实则贪<i></i>怕死。<i></i>非<i></i>押<i></i>北渝，著书立传，待北渝王真<i></i><i></i><i></i>称帝，讨<i></i>彩头罢<i></i>。”