。
赵棣长呼<i></i>口气，远眺<i></i>王宫外<i></i><i></i>色。终<i></i>，<i></i>旷世<i></i>南北<i></i>争，将<i></i>全<i></i><i></i>启。<i></i><i></i>，<i></i>并<i></i><i></i><i></i>外。<i></i><i></i>场场<i></i>针锋相<i></i><i></i>，西蜀<i></i>北渝<i></i>间，矛盾已经<i></i><i></i>调停，<i></i>经爆<i></i>，必<i></i><i></i>死<i></i>休。
近<i></i><i></i>月<i></i><i></i>间，西蜀各方，<i></i><i></i>暗<i></i>调度兵力。
西域诸<i></i>。
楼筑昂<i></i>头，<i></i><i></i>周围<i></i><i></i>王。<i></i>并<i></i><i></i><i></i>言，<i></i>将<i></i><i></i>徐蜀王<i></i>书信，<i></i>字<i></i>落<i></i>读完，<i></i><i></i><i></i>，整<i></i><i></i>王宫内，尽<i></i>奋勇<i></i>呼声。
……
“<i></i>军，继续<i></i>军！”
<i></i>支浩浩<i></i>黑甲军，逾五万<i></i>，正循<i></i>内城鲤州<i></i>边境，奔赴<i></i>宛关。
<i></i><i></i>次，亲<i></i>领军<i></i><i></i>，正<i></i><i></i>军师常胜。
骑<i></i>马<i></i>，常胜皱<i></i>眉，脸庞间满<i></i>冷静。<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>将<i></i><i></i><i></i><i></i>北渝<i></i>军师，<i></i>似乎<i></i>忘<i></i>，哪怕论<i></i><i></i>十<i></i>名将，<i></i>亦占<i></i><i></i>席。
“<i></i>军师<i></i>何打算。”
常胜皱眉，“拖<i></i>太久<i></i>。北渝<i></i><i></i><i></i>老世<i></i>，约莫<i></i><i></i><i></i><i></i>满。”
先<i></i><i></i><i></i>族兄选妃，花<i></i><i></i><i></i>间，算<i></i>安慰<i></i><i></i><i></i>。<i></i><i></i>管<i></i>何，内城老世<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>仅仅<i></i><i></i><i></i>简单。
“定东关<i></i>边，<i></i>今<i></i>西蜀悍将柴宗<i></i>守，城高墙厚，<i></i>等<i></i>见<i></i><i></i>占<i></i>便宜。”
“<i></i>与<i></i>相熟。”
常胜沉默<i></i><i></i>，吐<i></i><i></i>句。<i></i>初<i></i><i></i><i></i>付粮王，两<i></i>走<i></i>很近。却<i></i>曾<i></i>，<i></i>朝<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>敌<i></i>。
“<i></i><i></i>解<i></i><i></i>性<i></i>。认真<i></i><i></i>……<i></i><i></i><i></i>很<i></i><i></i><i></i><i></i>。怕辜负<i></i>徐蜀王<i></i>托，<i></i><i></i><i></i>定<i></i>尽力，守住定州。<i></i><i></i>似乎<i></i>忘<i></i>，<i></i>仅<i></i>定东关，定北关<i></i>边，<i></i><i></i><i></i>危险<i></i>比。<i></i>已经勒令，让破蜀将军黄<i></i>舟，带<i></i><i></i>佯攻定北关<i></i>。北关告急，<i></i><i></i>翼翼<i></i>柴宗，极<i></i><i></i><i></i>离<i></i>东关，奔赴北关。”