西蜀境内，峪关。
徐牧<i></i><i></i>马车，转<i></i>头，<i></i><i></i><i></i>方<i></i>连绵山峦，<i></i>长蛇蜿蜒。<i></i>峪关，便<i></i>蛇口<i></i>位，<i></i>夫<i></i>关，万夫莫<i></i>。
<i></i><i></i>初，<i></i><i></i><i></i>峪关，<i></i><i></i>令凉州董文气<i></i>骂娘<i></i>。
入蜀<i></i><i></i>候，徐牧<i></i>初<i></i><i></i>法，<i></i>倚仗峪关<i></i><i></i>险，守住险隘，再伺机蜀甲<i></i>山。
奈何凉州<i></i>边咄咄逼<i></i>，<i></i>采纳<i></i>贾周<i></i>定策，<i></i>愿<i></i><i></i>头困兽，转守<i></i>攻，逐步打<i></i><i></i>凉<i></i>四州。
此<i></i>，镇守峪关<i></i><i></i>，早已经<i></i><i></i>陈忠，<i></i><i></i><i></i>名将官堂<i></i>师<i></i><i></i>校尉，驻防<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>三千余<i></i>。
“参见主公！”
“<i></i>需<i></i>礼，<i></i><i></i>吧。”
徐牧笑<i></i>。
“主公，<i></i>否入关休息？”
徐牧摇<i></i>摇头，“<i></i>倒<i></i>必，<i></i>且先<i></i>忙<i></i><i></i>。”
<i></i>校尉<i></i>敢忤逆，点<i></i>点头，带<i></i>重新走回关<i></i>。
“长弓，命<i></i>搭建<i></i>座草棚，再铺<i></i>凉席。”
此<i></i>，虽<i></i>已经<i></i><i></i>夏末，燥热<i></i>气氛，依<i></i><i></i>减半分。
徐牧走回马车，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>青铜冰壶。<i></i><i></i>次等东方敬，<i></i>特<i></i>命<i></i>，带<i></i>东方敬<i></i>喜欢<i></i>冰镇梅<i></i>汁。
……
“主公，<i></i>军师<i></i><i></i>！”
半<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>探查<i></i>弓狗，终<i></i>带回<i></i><i></i>消息。
徐牧惊喜<i></i>站<i></i>身<i></i>，<i></i>抬头，便<i></i>见<i></i>骑马<i></i><i></i><i></i>樊鲁，亲<i></i>带<i></i><i></i>，送<i></i>老远<i></i><i></i>段路。