黄<i></i>充<i></i><i></i>马车，满脸<i></i><i></i>欢喜。
“青凤先<i></i><i></i>路风尘仆仆，晚辈早已备<i></i>接风宴，请随<i></i><i></i>。”
东方敬<i></i><i></i>任何倨傲，态度谦逊<i></i>比。
“<i></i><i></i><i></i>。”
……
<i></i><i></i><i></i>王宫，夜色<i></i><i></i>，烛火显<i></i>越<i></i>亮堂。
徐牧<i></i><i></i>狗福，分坐两边。
“主公<i></i><i></i>思，<i></i><i></i>调走东方军师，让黄<i></i>充坐镇江南。”
“差<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>思。<i></i><i></i>，东方<i></i>军师很快便<i></i>回<i></i>。若换<i></i>其<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>放<i></i><i></i>。”
<i></i><i></i>底，徐牧<i></i>直<i></i>相信，凭<i></i>老黄<i></i>本<i></i>，比<i></i><i></i><i></i>五谋<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>差<i></i>太<i></i>。南海五州<i></i><i></i><i></i>，更笃定<i></i><i></i><i></i>点。
试<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>原本<i></i>局<i></i><i></i>粮王五户<i></i>主，却<i></i><i></i><i></i><i></i>假死，走<i></i><i></i><i></i><i></i>步，<i></i>谓<i></i><i></i>纵<i></i>才。
再<i></i><i></i><i></i><i></i>粮王其<i></i><i></i><i></i><i></i>场……
“恪州<i></i>边，调<i></i><i></i><i></i><i></i>羊倌。<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，黄<i></i>主<i></i><i></i><i></i>赢<i></i>位羊倌。”
<i></i>狗福<i></i><i></i>担<i></i>。
“稳住即<i></i>。”
徐牧笑<i></i>笑，“其<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，若<i></i>羊倌<i></i><i></i>老黄<i></i><i></i>，<i></i>讨<i></i>便宜，<i></i><i></i><i></i>容易<i></i><i></i><i></i>。”
“主公，东方军师<i></i>做什<i></i>？”
徐牧沉默<i></i><i></i>，“<i></i><i></i><i></i>先<i></i><i></i><i></i>，使北渝换将。<i></i><i></i><i></i>次，并<i></i><i></i>恪州。恪州<i></i><i></i>北渝重<i></i>，蒋蒙几乎<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>将目光，放<i></i>其<i></i><i></i><i></i>方。”
<i></i>狗福<i></i><i></i><i></i>明白，脸色隐隐激<i></i>。