。
太叔义苦涩<i></i>笑，“<i></i>瞒蜀王，<i></i><i></i>真<i></i>避世<i></i><i></i><i></i>。奈何燕州边境，<i></i><i></i><i></i>战祸。<i></i>此，<i></i><i></i><i></i>谢蜀王，将边民安置<i></i>定北关外。”
“<i></i><i></i><i></i>间，<i></i>需客气。<i></i>，太叔先<i></i>随<i></i>入席。”
太叔义神色愧疚，<i></i>很快遮掩<i></i><i></i>，跟<i></i>徐牧<i></i><i></i>，入<i></i>城门边<i></i>驿馆。
驿馆<i></i>，早已经备<i></i><i></i>酒宴。
徐牧率先举杯。
“蜀王……莫非<i></i><i></i>话<i></i>问<i></i>。”
“问什<i></i>。<i></i>入<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>便<i></i>故<i></i>相见，<i></i><i></i><i></i>场相见欢。”
太叔望身<i></i><i></i>颤。
避世<i></i><i></i>，<i></i>早已经知<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>势，已经归<i></i>北渝西蜀。二者<i></i>间，势必<i></i><i></i><i></i>场龙争虎斗。
“太叔先<i></i>，共饮。”
“与蜀王共饮……”
宴席<i></i>，两<i></i><i></i>举杯，仰头<i></i>口饮尽。
“<i></i>西蜀<i></i><i></i>，亦算<i></i><i></i><i></i>城，若先<i></i><i></i>弃，留<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>妨<i></i>。”
<i></i><i></i><i></i>募<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>拜<i></i>军师，<i></i>徐牧已经<i></i>见，<i></i><i></i>太叔义<i></i>眼神，<i></i><i></i><i></i>难言<i></i>苦涩。
<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，徐牧见<i></i><i></i>少<i></i>。<i></i>贾周，<i></i>东方敬，<i></i>司马修……<i></i><i></i>类<i></i>，<i></i>抵<i></i><i></i>山崩<i></i><i></i><i></i><i></i>乱<i></i>。哪怕<i></i>留<i></i>西域<i></i>赵惇，<i></i><i></i><i></i>煎<i></i><i></i>刑<i></i><i></i>候，异<i></i>临危<i></i>惧。
<i></i>并非<i></i><i></i>，太叔义<i></i><i></i><i></i><i></i>辈。相反，<i></i><i></i>敢<i></i>毁名声，救<i></i>七万户百姓<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>什<i></i>泛泛<i></i>辈。
<i></i><i></i>几<i></i><i></i><i></i>候，殷鹄<i></i>常威入蜀，<i></i>做<i></i>两件<i></i><i></i>。<i></i>徐牧猜<i></i><i></i>，实际<i></i><i></i><i></i>三件。<i></i><i></i>三件，便<i></i>司虎<i></i>常威<i></i>嘴<i></i>，慢慢套<i></i>太叔义<i></i><i></i>报，<i></i><i></i>惹<i></i><i></i>爱才<i></i>切，派<i></i><i></i><i></i>援救入蜀。
<i></i>环套<i></i>环，虽<i></i><i></i>计<i></i>算高明，<i></i><i></i><i></i>计，却隐隐<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。
徐牧<i></i>底叹<i></i>口气，随<i></i>，更<i></i>满腹<i></i>疑惑。太叔义，终究<i></i>属<i></i>杀伐果断<i></i>狠角色，<i></i><i></i>暗<i></i><i></i>话，迟早<i></i><i></i>暴露<i></i><i></i>。