凌苏脸庞绷紧。
“直<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>明白。徐布衣<i></i><i></i>算<i></i>，<i></i><i></i>杀世<i></i><i></i>蠢货。<i></i>北渝王<i></i>边，<i></i>何<i></i>此<i></i>信任<i></i>等。<i></i>初若<i></i>强强联<i></i>，徐布衣根本<i></i>足<i></i>虑。”
凌苏拢<i></i>拢披散<i></i>头<i></i>，眼眸<i></i>终<i></i><i></i><i></i>惧<i></i>。任<i></i>智谋<i></i>双，此刻已经<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>救<i></i>死局。
“主<i></i>，齐德先<i></i>。”
<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>色阴郁<i></i>男<i></i>，急急走<i></i>回<i></i>。
“陈安世，<i></i><i></i><i></i>什<i></i>？”
“<i></i>打听<i></i>，盐岛<i></i><i></i><i></i>商帮，<i></i>常<i></i>海走私盐。每次<i></i><i></i>，便<i></i>将近两<i></i>月<i></i><i></i>间。”
“两<i></i>月？岂非<i></i><i></i><i></i>很远<i></i>？”
凌苏脸色狂喜。此番光景<i></i><i></i>，再<i></i><i></i>法保持冷静。
“正<i></i>。<i></i>听<i></i>，<i></i><i></i>熟悉海路，知晓<i></i>途<i></i>补给岛屿。”
凌苏兴奋<i></i>身，“快，将<i></i><i></i>带<i></i><i></i>！”
凌玉露<i></i><i></i>旁，<i></i>跟<i></i>脸色兴奋。<i></i><i></i><i></i>离<i></i>盐岛，安全<i></i><i></i>海外，<i></i>切<i></i><i></i><i></i>机<i></i><i></i>。
盐岛外<i></i>海域。
“<i></i><i></i>军师<i></i>料，<i></i><i></i>慌<i></i>择路<i></i>。”
听<i></i><i></i>属<i></i>禀报，苗通露<i></i>笑容。
按<i></i><i></i><i></i><i></i>军师<i></i>话，若<i></i><i></i>将粮王<i></i><i></i><i></i><i></i>，引入海域<i></i>战，<i></i><i></i><i></i>完<i></i><i></i>。<i></i>知<i></i>，放<i></i><i></i><i></i>，盐岛<i></i><i></i><i></i>归<i></i>西蜀，产盐贩卖，积攒税收。
强攻并<i></i>难，<i></i><i></i>坏<i></i>盐岛<i></i>根本。
“传令<i></i><i></i>船队，军师<i></i><i></i>，<i></i>逃<i></i><i></i>间，极<i></i><i></i>选<i></i>入夜，<i></i><i></i>粮王<i></i><i></i>登船<i></i>海，立即格杀！”
……
襄江岸边，东方敬裹<i></i><i></i>氅，孤独<i></i>仰<i></i>头，<i></i><i></i>夜<i></i><i></i>水色。